Αρχείο Χειρογράφων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών

To Αρχείο Χειρογράφων αποτελεί το βασικό αρχείο του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας, το οποίο είχε ιδρυθεί ως «Λαογραφικόν Αρχείον» το 1918 με κύριο σκοπό την «περισυλλογήν, διάσωσιν και έκδοσιν των μνημείων του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού». Αποτελείται από 7.995 χειρόγραφους τόμους με ανέκδοτη κατά κύριο λόγο λαογραφική ύλη, στην οποία περιέχονται ποικίλες πληροφορίες, που συγκροτούν τον Θησαυρό του λαϊκού πολιτισμού.

Κινηματογραφικό Αρχείο του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών

Το 1962 το Κέντρο Λαογραφίας απέκτησε κινηματογραφική μηχανή, οπότε ιδρύθηκε από τον τότε Διευθυντή Γ. Κ. Σπυριδάκη το Tμήμα Κινηματογραφικών Θεμάτων του λαϊκού πολιτισμού. Το κινηματογραφικό αρχείο εμπλούτισε στη συνέχεια ο ερευνητής Γ. Ν. Αικατερινίδης, ο οποίος ανέλαβε να αξιοποιήσει την κινηματογραφική μηχανή. Το αρχείο διαθέτει 82 κινηματογραφήσεις λαογραφικών θεμάτων σε ταινίες των 16 mm., από την πρώτη δεκαετία λειτουργίας του εν λόγω αρχείου.

Μουσειακή Συλλογή του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών 

Η Μουσειακή Συλλογή Λαογραφικών Αντικειμένων, η οποία σήμερα αριθμεί περίπου 1200 αντικείμενα, συγκροτήθηκε το 1939. Η Συλλογή αποτελείται από αγροτικά εργαλεία, σκεύη, ενδυμασίες, αντικείμενα κεραμικής, μουσικά όργανα κ.ά. Πρόσφατα εμπλουτίστηκε από νέες προσφορές, μεταξύ των οποίων το μοναδικό μουσικό όργανο «Παναρμόνιο» του Κωνσταντίνου Ψάχου και τα αντικείμενα της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, μέρος των οποίων εκτίθεται στο «Κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης» (οικία Αγγελικής Χατζημιχάλη) του Δήμου Αθηναίων.

Εθνική Μουσική Συλλογή: Συλλογή Μουσικών Οργάνων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών

Το 1914 με τον Νόμο 432 ιδρύθηκε η Εθνική Μουσική Συλλογή «προς διάσωσιν και περισυλλογήν των ασμάτων, των χορών και των μουσικών οργάνων του ελληνικού λαού». Η Εθνική Μουσική Συλλογή εντάχθηκε στο Λαογραφικό Αρχείο, όπου δημιουργήθηκε το Μουσικό Τμήμα.

Το 1939 απέκτησε στα χαρτιά το απαραίτητο «δια τας φωνοληψίας» μηχάνημα, το οποίο, λόγω των εθνικών περιπετειών και, παρά τις προσπάθειες του τότε Διευθυντή Γεωργίου Μέγα «δια την χρήσιν και την καταγραφήν των δημωδών μελωδιών». Το μηχάνημα αυτό χρησιμοποιήθηκε στην πραγματικότητα μετά το 1950, όταν το Λαογραφικό Αρχείο απέκτησε ειδικό μουσικό συντάκτη.

Ψηφιακή Συλλογή του Μουσείου του Άρτου στην Αμφίκλεια Φθιώτιδας

Το Κέντρο Λαογραφίας σε στενή συνεργασία με τοπικό πολιτιστικό σύλλογο «Δαδιώτικη Εστία» και με βάση την πλούσια προϋπάρχουσα συλλογή του δημιούργησαν ένα Μουσείο στο πλαίσιο της «περιφερειακής εθνογραφίας» με συστηματική έρευνα, που αντλεί πληροφορίες και τεκμηριωτικό υλικό από την προφορική παράδοση. Ο σαφής παιδευτικός-αφηγηματικός χαρακτήρας της έκθεσης καθίσταται πόλος για έρευνα, μελέτη, μάθηση και ψυχαγωγία αλλά και κοινωνική ευαισθητοποίηση και προβληματισμό.

Ψηφιακή Συλλογή του Μουσείου των Ακριτών της Ευρώπης στην Παλαιόχωρα Χανίων

Το Μουσείο των Ακριτών της Ευρώπης, όπως δηλώνει ο τίτλος του, είναι ένα ευρωπαϊκό, ή ακριβέστερα, διευρωπαϊκό Μουσείο, καθώς για τη δημιουργία του συνεργάστηκαν στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος ACRINET επιστημονικοί και άλλοι φορείς από την Ελλάδα (κυρίως το Κέντρο Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, η Διεύθυνση Λαϊκού Πολιτισμού του Υπουργείου Πολιτισμού), τη Γαλλία (το Πανεπιστήμιο της Ευρώπης και το Πανεπιστήμιο Ι της Σορβόννης – Πάνθεον, Παρίσι), την Ισπανία (το Ανώτατο Συμβούλιο Επιστημονικών Ερευνών της Ισπανίας, Μαδρίτη, το Ινστιτούτο Φιλολογίας – Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών, Βαρκελώνη), την Ιταλία (το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών, Βενετία) και την Βουλγαρία (Πανεπιστήμιο «Aγιος Κλήμης της Αχρίδας» - Τμήμα Σλαβικής Φιλολογίας, Εθνολογίας και Βυζαντινής Λογοτεχνίας, Σόφια). Η δημιουργία του Μουσείου ήταν ο τελικός στόχος και καρπός του προγράμματος ACRINET, το οποίο περιελάμβανε συνέδρια, ημερίδες, εκθέσεις κ.λπ. στην Ελλάδα, σε διάφορες πόλεις, και στις χώρες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα.

Ψηφιακή Συλλογή του Λαογραφικού Μουσείου στον Κάβαλο Λευκάδας

Το μουσείο δημιουργήθηκε από τον καποδιστριακό Δήμο Σφακιωτών και στεγάζεται στο ανακαινισμένο κτήριο του παλαιού Δημοτικού Σχολείου του Καβάλου με αντικείμενα που εξ ολοκλήρου συγκέντρωσε, εξέθεσε και φροντίζει ο Λευκαδίτης Ανδρέας Λάζαρης. Ο συλλέκτης έχοντας ένα ειδικό ενδιαφέρον για τα παραδοσιακά εργαλεία και επαγγέλματα συνέλεξε περίπου 2.500 σχετικά αντικείμενα. Μια δεύτερη, πολύ μικρότερη σε όγκο συλλογή, είναι αυτή του αειμνήστου Χρήστου Κατωπόδη που αφορά κυρίως παραδοσιακά υφαντά και φορεσιές της περιοχής και φιλοξενείται σε ξεχωριστό χώρο. Στις δύο αυτές συλλογές προστέθηκαν εξαρχής και εξακολουθούν να προστίθενται αντικείμενα που προσφέρουν αυθόρμητα πολλοί κάτοικοι του τ. δήμου Σφακιωτών.

Έκθεση «Ελαίας Εγκώμιον» του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών

Παρά τη διαχρονική σημασία της ελιάς και των προϊόντων της για την υγεία και την οικονομία και τον σημαντικό ρόλο της στην εξέλιξη του ελληνικού πολιτισμού από την προϊστορική περίοδο μέχρι σήμερα, η Eλλάδα δεν διέθετε το 1997 ένα μουσείο ή ινστιτούτο έρευνας του πολιτισμού της ελιάς και του ελαίου. H διαπίστωση αυτή στάθηκε η αφορμή για την αποδοχή από το Kέντρο Eρεύνης της. Στο πλαίσιο του ερευνητικού Προγράμματος Raphael το KEEΛ πραγματοποίησε διεθνές Συνέδριο με θέμα: «H ελιά αι το λάδι από την αρχαιότητα έως σήμερα» με έμφαση στον χώρο της Kρήτης, του οποίου εκδόθηκαν τα Πρακτικά. Πραγματοποίησε επίσης συνέδριο στην Πρέβεζα σε συνεργασία με τον μη κερδοσκοπικό πολιτιστικό φορέα Ακτία Νικόπολις, με θέμα «Η ελιά και το λάδι στον χώρο και τον χρόνο», του οποίου επίσης εκδόθηκαν τα Πρακτικά.