Objects All centers
<< 10
10 >>
<< 10
10 >>
Total: 316214
Mazarakis A., Zaccaria e Della Volta nell’Egeo Orientale, 1268-1329, Atene: A & B adversing, 2006.
Ενότητα: Βιβλιογραφία για τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχαιολογία και τέχνη. Η ελληνική συμβολή
Δεν υπάρχει περιγραφή
Mazarakis A., The coins of Rhodes, 1310-1476, Νόμισμα στα νησιά του Αιγαίου (2010), Πρακτικά, τ. ΙΙ, σ. 191-229.
Ενότητα: Βιβλιογραφία για τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχαιολογία και τέχνη. Η ελληνική συμβολή
Δεν υπάρχει περιγραφή
Mazarakis Α., Il contesto istituzionale della dominazione e il governo dei Gattilusio a Mitilene (1355-1462), CercNum XII-XIII (2006-2007), σ. 251-269.
Ενότητα: Βιβλιογραφία για τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχαιολογία και τέχνη. Η ελληνική συμβολή
Δεν υπάρχει περιγραφή
Mazarakis Α., The coins of Rhodos 1476-1522, Cavalieri di San Giovanni (2009), Πρακτικά, σ. 569-585.
Ενότητα: Βιβλιογραφία για τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχαιολογία και τέχνη. Η ελληνική συμβολή
Δεν υπάρχει περιγραφή
Megara
Ενότητα: Sketches from the Journals of James Skene
Δεν υπάρχει περιγραφή
Melvana Jelalettin Rumi΄ s mystical itineraries: their models and replicas
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
Menaechmus' Philosophical Investigations
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Ο Μέναιχμος ο Προκοννήσιος, ο οποίος εγεννήθη περί το 390 π.Χ. και απέθανε περί το 335 π.Χ., υπήρξε διαπρεπής φιλόσοφος και μαθηματικός. Μαθητής του Εύδόξου και επιφανές μέλος της πλατωνικής Ακαδημίας, ο Μέναιχμος επεδόθη στην φιλοσοφία των μαθηματικών και ήσκησε επίδρασι όχι μόνον επι των μαθηματικών Δεινοστράτου και Αθηναίου αλλά και επί του Αριστοτέλους. Ευρετής των κωνικών τομών, ο Μέναιχμος υπεμνημάτισε την Περί Ταχών πραγματεία του Εύδοξου και ανέλυσε μαθηματικά και αστρονομικά χωρία προερχόμενα εκ του εβδόμου βιβλίου της Πολιτείας του Πλάτωνος. Επιδιώκων την προαγωγή του φιλοσοφείν, ο Μέναιχμος εμελέτησε την περί ιδεών θεωρία του Πλάτωνος και ήσκησε κριτική επί της περί αλυπίας θεωρίας του Σπευσίππου....
Mercurodesy
Ενότητα: Επιστημονική Ορολογία
Δεν υπάρχει περιγραφή
Mercury
Ενότητα: Επιστημονική Ορολογία
Δεν υπάρχει περιγραφή
Mesotes und Erfahrung in der Aristotelischen Ethik
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Ένα θεμελιώδες πρόβλημα κατά την ερμηνεία της αριστοτελικής ηθικής είναι ο προσδιορισμός του ποιοτικού χαρακτήρα της κεντρικής έννοιας της μεσότητος. Η κριτική που αναπτύσσει ο Immanuel Kant στη Μεταφυσική των ηθών εγκλωβίζει τη μεσότητα σε μια λογική διαβαθμίσεων μεταξύ ακραίων επιλογών και ηθικής ορθότητας. Ο έλεγχος της επικριτικής αυτής θέσης αναζητεί αφενός τον προσδιορισμό του ποιοτικού χαρακτήρα της μεσότητος μέσω της ιστορικά διαπιστωμένης λειτουργίας της στο αξιακό περιβάλλον της αρχαίας πόλεως, από όπου προκύπτει ο ουσιώδης δεσμός της με δυναμικές κοινωνικοπολιτικές τάσεις. Σε ένα κατ΄ αρχήν αυστηρό εννοιακό επίπεδο επιχειρείται αφετέρου η κατάδειξη του ποιοτικού χαρακτήρα της μεσότητος εκκινώντας από την αναγκαιότητα του θεμελιώδους της όρον, σύμφωνα με την υπόδειξη του Σταγιρίτη φιλοσόφου. Η αναγωγή του όρου της μεσότητος στο αριστοτελικό ηθικό ιδεώδες παρουσιάζει το πλεονέκτημα ότι αναδεικνύει τη βαρύτητα των υψηλών νοητικών δυνατοτήτων του ανθρώπου μέσα στη συγκεκριμένη ηθική πράξη, σε αναφορά προς τους όρους συγκρότησης της ...
Messages Delphiques et Socratisme
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Η μελέτη αυτή χρησιμοποιεί ως αφετηρία δύο, βασικά, κείμενα: τις σελ. 20-23 της Πλατωνικής Απολογίας και ένα απόσπασμα των Ηθικών του Πλουτάρχου (1118c), που οι περισσότεροι εκδότες των χαμένων έργων του Αριστοτέλους κατατάσσουν στον Περί Φιλοσοφίας διάλογο του τελευταίου. Σκοπός μας είναι να εξετάσωμε τρία κυρίως πράγματα: 1) Το ευρύτερο πνευματικό κλίμα της Ελλάδος, στο οποίο εντάσσεται το γνώθι σ’ αυτόν ως δελφική ρήση, 2) Τον ελεύθερο τρόπο, με τον οποίον ο Σωκράτης αξιοποίηση τη ρήση αυτή, και 3) Τη θέση της έτσι αξιοποιημένης αυτογνωσίας στη σωκρατική σκέψη και, γενικώτερα, τη σχέση του δελφικού πνεύματος με ότι για συντομία ονομάζομε «σωκρατισμό». Είναι γνωστό ότι το «γνωθί σαυτόν» καθώς και άλλα σύντομα κελεύσματα ηθικού περιεχομένου ήταν χαραγμένα στο ναό των Δελφών, ενώ ταυτόχρονα γνώριζαν ευρύτατη διάδοση στις ελληνικές κοινωνίες των προκλασσικών, κυρίως, χρόνων. Η πατρότητα τους αποδίδεται είτε στους Επτά Σοφούς είτε στο ίδιο το Μαντείο, με το οποίο άλλωστε αυτοί φέρονται πάρα πολύ στενά συνδεδεμένοι. Δεν θα ήταν λοιπόν άστοχο...
