Objets Tous les centres
<< 10
10 >>
<< 10
10 >>
Total: 316214
Filliaroti Constandino Ellena to Ioannis Kolettis
Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού
Δεν υπάρχει περιγραφή
Filosofia pratica e φρόνησις
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Η έκδοση της μελέτης Wahrheit und Methode του H.-G. Gadamer (Tübingen 1960) συνέβαλε καθοριστικά στην «αποκατάσταση της πρακτικής φιλοσοφίας» του Αριστοτέλους, προσδίδοντας της ένα στοιχείο αμφισβήτησης. Ο Gadamer, πράγματι, επηρεασμένος από τον Heidegger, τείνει να ταυτίζει την πρακτική φιλοσοφία του Αριστοτέλους με την «φρόνησιν», αποδίδοντας στην πρώτη τα χαρακτηριστικά που ο Αριστοτέλης απέδιδε στην δεύτερη (ότι είναι αδύνατο να λησμονηθεί, τη γνώση των μέσων, τη σύνδεση με την εμπειρία, την αναγκαιότητα της φιλίας). Στον Αριστοτέλη, αντιθέτως, η πρακτική φιλοσοφία είναι μία φιλοσοφική γνώση η οποία, παρότι είναι προσανατολισμένη στην πράξη, έχει ως αντικείμενο το ύψιστο αγαθό για τον άνθρωπο και προχωρεί με διαλεκτική μέθοδο, ενώ η «φρόνησις» είναι μία διανοητική αρετή, την οποία διαθέτουν κυρίως οι πολιτικοί άνδρες, με μέγιστο πρότυπο τον Περικλή. Η σύγχυση ανάμεσα στην πρακτική φιλοσοφία και στην «φρόνησιν» πιθανώς διευκόλυνε τη γένεση αυτού που αποκαλείται philosophical counseling....
Finalité et dimensions «kairiques» de la structure de l΄être
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Η δομή (α) είναι κατ΄ ουσίαν όσο και κατ΄ ενέργειαν καιρική και παρουσιάζεται ως συμπύκνωση της προθετικότητος που πηγάζει από τον οντολογικό δυναμισμό του είναι· (β) υπό την όψη της αυτήν, λειτουργεί με τρόπους διάφορους πλήν ομολόγους, καθ΄ μέτρον αυτοί συμπτύσσονται στο ίδιο πρότυπο οντικής συμπεριφοράς ως προς την ταυτόχρονη δημιουργία και υπέρβαση μιας σειράς ασυνεχειών εντός της συνέχειας του όντος, προτύπου το οποίον εξασφαλίζει την ανάδυση, την οργάνωση και την τελείωση, δηλαδή τον προγραμματισμό και την πραγματοποίηση εκείνου· (γ) σε κάθε δυναμική δεοντολογία, πέρα του ν΄ αποτελεί ένα δευτερεύον στοιχείο του όντος και μιαν απλήν, απόμακρη σχέση μεταξύ υποστάσεως και μορφής, η δομή δεν νοείται παρά ως υπόλειμμα της προ-πραγματικότητας του όντος, που εδραιώνει την πραγματικότητά του και που υπερβαίνει κατά προήγησιν την πορεία του όντος προς οριστικήν τελείωσή του. Οι καιρικές διαστάσεις της δομής αποβαίνουν απόψεις όλων των άλλων λειτουργιών της, οι οποίες καθιστούν δυνατή την ίδια της την ενέργειαν, η οποία την ολοκληρώνει, υπό σ...
Fine art as Therapy according to Plato
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Στο άρθρο αυτό ο συγγραφεύς συζητά τις απόψεις του Πλάτωνος για το ρόλο που μπορούν να παίξουν οι καλές τέχνες στην θεραπεία ασθενειών και ευρύτερα στη βελτίωση της ψυχοσωματικής κατάστασης του ανθρώπου. Παρά το ότι η σχετική πλατωνική διδασκαλία δεν αναπτύσσεται σε ένα συγκεκριμένο έργο, αλλά είναι εγκατεσπαρμένη σε πολλούς διαλόγους, με κέντρο ωστόσο την Πολιτεία και τους Νόμους, ο συγγραφεύς τη θεωρεί πλουσιώτατη και πολύτιμη. Και δεν βρίσκει να έχη διερευνηθή ικανοποιητικά. Όπως είναι φυσικό, σε μεγάλη έκταση συζητείται η πλατωνική θεωρία του ανθρώπου, η σχέση σώματος και ψυχής και κυρίως η δομής της ψυχής και οι αρετές των μέρων-δυνάμεών της. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην ψυχή, και γιατί ως κινητική, δυναμική, δημιουργική και μορφοποιητική αρχή εξουσιάζει το σώμα – και ο ρόλος του ασύνειδου μέρους της είναι σημαντικός για τον αναβολισμό του – αλλά και γιατί οι νόσοι του ανθρώπου ως ψυχοσωματικής ολότητας προέρχονται από την διασάλευση της ιεραρχίας των αρετών της ψυχής, όπως αντίθετα από την εναρμόνισή τους εξαρτάται η υγεία του. Ψυχ...
Flourentzos P., Byzantium [London 2008], λήμμ. αρ. 30-32 (Silver plates with scenes from the life of David; Constantinople, 613-629/30), 40 (A pair of gold earrings; Constantinople(?), sixth or seventh century), 41 (Chain ornament and coin; Constantinople(?), sixth-seventh century), 42 (Silver plate with cross; Constantinople, 613-629/30), 43 (Silver plate with cruciform monogram; Constantinople, 602-10), 122 (Necklace; Constantinople (?), seventh century).
Ενότητα: Βιβλιογραφία για τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχαιολογία και τέχνη. Η ελληνική συμβολή
Δεν υπάρχει περιγραφή
Fogatier προς Ιωάννη Κωλέττη
Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού
Δεν υπάρχει περιγραφή
Fonds europeen de coopération monétaire (FECOM)
Ενότητα: Επιστημονική Ορολογία
Δεν υπάρχει περιγραφή
Fonds européen de développement régional (FEDER)
Ενότητα: Επιστημονική Ορολογία
Δεν υπάρχει περιγραφή
Fontes minores τοῦ μεταβυζαντινοῦ δικαίου. Ἓνα ἐρευνητικό αἴτημα
Ενότητα: Μελέτες Ιστορίας Δικαίου
D. G. Apostolopoulos, Fontes minores du droit post-byzantin Un desideratum Dispersés dans des codices manuscrits, ignorés en général non seulement des historiens des sources du droit mais même des auteurs de catalogues de manuscrits, il nous est parvenu des textes consultatifs ou de brefs traités de contenu juridique, œuvres rédigées en grec sous la domination ottomane. Ce sont en fait des textes juridiques qui présentent la double caractéristique d'être courts et de ne pas avoir été écrits et publiés par une autorité officielle. C’est pour signifier cette brièveté et ce caractère non officiel que j’emploie ici les termes de fontes minores. Je cite trois exemples indicatifs conservés dans autant de manuscrits: une «Note» de Ioannis Karyophyllis sur l’empêchement du mariage pour cause de parenté spirituelle (ms Samos 51, f. 132v-133r). un texte de questions-réponses sur des problèmes de droit successoral rédigé par Dosithée de Jérusalem (ms Académie roumaine 1270 [olim Métoque du Saint-Sépulcre 41], f. 264r-v) et un mémoire de Manuel de C...
Foq προς Άγνωστο
Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού
Δεν υπάρχει περιγραφή
Formal and Teleological Value in Kantian ethics
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Στα Θεμέλια της Μεταφυσικής των Ηθών υπάρχουν δύο πήγες αξιών: η μία είναι ο ηθικός νόμος, από τον οποίο απορρέει η ηθική άξια και η άλλη είναι ο άνθρωπος από τον οποίο απορρέει η ανθρώπινη αξία. Η ηθική αξία, ερμηνευόμενη στην πρώτη σύλληψη του έργου αυτού χαρακτηρίζεται από τον φορμαλισμό. Εξαρτώμενη από τον ηθικό νόμο, η αξία αποκτά τα απόλυτα και καθαρά χαρακτηριστικά της. Ως κεντρικός πυρήνας ενός συστήματος αξιών, το οποίο εμπεριέχεται στη δεύτερη ερμηνεία που παρουσιάζεται στο ίδιο έργο, η ανθρώπινη αξία εμφανίζεται να διαθέτει τελεολογικό χαρακτήρα. Εξαρτώμενη από την αξία του προσώπου που, στο βαθμό που εκείνη δύναται να στοιχειοθετήσει λογικές αρχές, η ανθρώπινη αξία αποκτά τα χαρακτηριστικά που απορρέουν από την λογικότητα....
