Objets Κέντρον Ερεύνης Ελληνικής Φιλοσοφίας
<< 10
10 >>
<< 10
10 >>
Total: 4244
Luz Garcia Alonso, Repertorio de casos y nociones de Etica, Mexico City, Alpes, 1999, 175pp.
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
Lycon' s Evaluation of the Pythagorean Way of Life
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
L΄Ayache, Hippocrate, Col. Que sais-je, Paris, PUF, 199, σελ. 127
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
L΄amour, objet d΄initation chez Platon
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Η μύηση ήταν το πρώτο στάδιο των αρχαίων μυστηρίων, με τα οποία τιμούσαν τη Δήμητρα, τη θεά της Γης και την Κόρη της που γρήγορα ταυτίστηκε με μια προ-ελληνική θεότητα του κάτω κόσμου, την Περσεφόνη ή Φερσέφασα. Ακολουθούσε η εποπτεία, κατά τη διάρκεια της οποίας οι πιστοί βλέπανε ένα όραμα της θεάς του Άδη, επιτυγχάνοντας τελικά την ταύτισή τους με κείνη και φτάνοντας έτσι στην υψηλότερη μορφή ευδαιμονίας. Η πλατωνική σκέψη παρουσιάζοντας μεγάλη συγγένεια με την ορφική διδασκαλία, αναπόσπαστο μέρος της οποίας αποτελούσανε τα Ελευσίνια μυστήρια, θεωρεί τον έρωτα αντικείμενο μύησης και ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί τόσο στο Φαιδρό όσο και στο Συμπόσιο, εκφράσεις που προέρχονται απ΄ ευθείας από το λεξιλόγιο των Μυστηρίων. Αν και ούτε ο Σωκράτης στο Φαῖδρο, ούτε η Διοτίμα στο Συμπόσιο μιλάνε καθαρά για τις μυστηριακές τελετές, είναι βέβαιο ότι αναφέρονται σ΄ αυτές όταν εκθέτουν τα μυστήρια της πνευματικής ζωής, που πρέπει ν΄ αρχίσει από το επίπεδο του φυσικού έρωτα για να καταλήξει στη θέαση ...
L΄appel de l΄art grec: classicisme et universalisme
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Το γεγονός ότι με την απλή της σοφία η ελληνική τέχνη, ακόμη και στις ημέρες μας, γοητεύει και θέλγει αποτελεί εγγύηση σοβαρότητος στο πλαίσιο κάθε καλλιτεχνικής δραστηριότητος. Όχι μόνο κατακτά την θέση της στην απαρχή της θεμελιακής αισθητικής μας διαμορφώσεως, αλλά κ΄ εξακολουθεί να παραμένει το σημείο αναφοράς των κατηγοριών προς τις οποίες σύμφωνα λειτουργεί η αισθητική μας. Αδυνατώντας ν΄ αναζητούμε ατελεύτητα το άγνωστο, νοιώθουμε κάποτε την ανάγκη ενός σίγουρου οδηγού στις καλλιτεχνικές μας δραστηριότητες. Οι μεγάλοι δάσκαλοι του μέλλοντος θα πρέπει να έχουν υπ΄ όψη τους το μάθημα αυτό. Ο γεωγραφικός εξωτισμός του περασμένου αιώνος παραχώρησε την θέση του σ΄ έναν διαστρικόν εξωτισμό των σύγχρονών μας. Τόσο ο πρώτος όσο κι ο δεύτερος τίποτε άλλο δεν κατορθώνουν παρά να επισφραγίζουν μιαν τάση αρνήσεως, φυγής, αυτοκαταστροφής. Η ελληνική τέχνη μας ξαναφέρνει στις αξίες μιας ήδη δοκιμασμένης καθολικότητος, μιας καθολικότητος που αγκαλιάζει τον άνθρωπο όλων των εποχών, όλων των απαιτήσεων κι όλων των εμπνεύσεων....
L΄ethos musical chez Platon
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Η προσπάθεια καινοτομίας στον πολιτικό χώρο οδήγησε τον Πλάτωνα στη μεταρρύθμιση πολλών άλλων χώρων, μεταξύ των οποίων και εκείνον της τέχνης. Η τέχνη δεν παραμένει μέσα στη φιλοσοφική διαδικασία ανακατάταξης, ένας τομέας αυτόνομος, αλλά αποτελεί μέρος της κοινωνικο-πολιτικής δραστηριότητας, η οποία με τη σειρά της, οφείλει να υποταχθεί και να ενσαρκώσει ένα συγκεκριμένο φιλοσοφικό όραμα. Το Αγαθό, το Ωραίο και το Αληθινό θα αναλάβουν τη διάταξη του συνόλου των θεσμών, πολιτικών, παιδαγωγικών, θρησκευτικών και καλλιτεχνικών. Ο Πλάτων, εμποτισμένος από τις ιδέες του Δάμωνος και των Πυθαγορείων, πιστεύει στην αλληλεξάρτηση του φαινομένου τέχνη και πολιτική πράξη. Είναι τόσο πεπεισμένος για την άμεση αυτή σχέση, ώστε για τον ίδιο η πολιτική ευημερία θα ήταν δυνατό να εξασφαλισθεί, εφόσον ορισθεί η θέση και ο ρόλος της τέχνης μέσα στην πολιτεία. Γι΄ αυτό παίρνει και τις ανάλογες θέσεις έναντι της τέχνης. Ορίζει τους νόμους της δημιουργίας σύμφωνα με μια αισθητική, υποταγμένη στα μαθηματικά πρότυπα, που είναι η πιο καθαρή έκφραση της νόησης κ...
L΄idée de participation: Cosmos et Praxis
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
L΄imagination chez Heidegger et chez Castoriadis
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
To άρθρο παρακολουθεί τις παράλληλες και ασύμβατες πορείες που διαγράφουν η θεμελιώδης οντολογία του Heidegger και η θεωρία του ριζικού φαντασιακού του Καστοριάδη, με γνώμονα τις θεωρητικές επεξεργασίες που δέχθηκε η καντιανή υπερβατολογική φαντασία, αντιστοίχως στο πλαίσιο της νεοκαντιανής και της μετακαντιανής φιλοσοφικής παράδοσης. Στο πλαίσιο της νεοκαντιανής φιλοσοφικής παράδοσης, ο Heidegger ανάγει το είναι ως μη είναι της καθαρής σκέψης που θέτουν οι δύο πρώτες κατηγορίες της χεγκελιανής λογικής στο παρμενίδειο πρωταρχικό είναι, ως είναι της αντίληψης (Vernehmen). Προκειμένου, όμως, να συλλάβει το νόημά του, εκτός της γνωστικής σφαίρας, το απογυμνώνει από την λογικο-οντολογική του συγκρότηση και από την κοινωνικο-ιστορική πραγματικότητά του. Στο πλαίσιο της μετακαντιανής παράδοσης, ο Καστοριάδης ανάγει το ιστορικό-κοινωνικό ον / είναι στο α-πραγματικό και α-λογικό είναι (μη είναι) του ασυνειδήτου το οποίο αντιμετωπίζει όχι απλώς ως αντικείμενο ερμηνευτικής κατανόησης αλλά ως τον τόπο του ριζικού φαντασιακού από τον οποίο πηγάζουν ...
L΄usage des catégories ontologiques chez Nicolas De Modon: Un rénouveau de l' argumentation de Denys L' Aréopagite
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Στο Θ΄ κεφάλαιο του έργου του Περί θείων ονομάτων ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης χρησιμοποιεί τις οντολογικές κατηγορίες του πλατωνικού διαλόγου Παρμενίδης. Δεν προβαίνει ωστόσο σε μια τυπική επανάληψη του περιεχομένου τους ούτε σ' ένα φιλοσοφικό σχολιασμό τους, αλλά τις εντάσσει στο θεωρητικό πλαίσιο της χριστιανικής θεολογίας. Δια της ένταξης αυτής επιχειρεί να αναιρέσει τις θεωρίες του νεοπλατωνικού Πρόκλου περί θείων ενάδων και νοητών όντων και να προβάλλει βασικά θεολογικά ζητήματα του Χριστιανισμού. Τις πλατωνικές κατηγορίες χρησιμοποιεί και ο Νικόλαος Μεθώνης στο έργο του Ανάπτυξις της Θεολογικής Στοιχειώσεως Πρόκλου Πλατωνικού Φιλοσόφου για τους ίδιους σχεδόν με τον Διονύσιο λόγους. Προσδίδει λοιπόν ένα σαφώς θεολογικό προσανατολισμό στις κατηγορίες αυτές και απορρίπτει οποιαδήποτε φιλοσοφικής υφής παρουσία τους και εφαρμογή τους. Η κάθε κατηγορία περιγράφει αποκλειστικά μια ειδική όψη του άπειρου πλούτου των εκδηλώσεων της Αγίας Τριάδος. Και στα δύο επομένως χριστιανικά κείμενα η φιλοσοφική ορολογία αποτελεί κυρίως ένα χρηστικό μέσο....
M. Bernal, Black Athena, vol. I: The Fabrication of ancient Greece 1785-1895, London, Free Association Books, 1987, 575 pp.
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
M. Conche: Héraclite: Fragmentes, texte établi, traduit et commenté, Paris, 1986, 2nd ed. 1987. P.u.f. (coll. «Epimethée»), 496 σσ.
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
