Αρεθούσα
Ενότητα:
Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
Όνομα χωριού
Αρεθούσα
Περισσότερα...
Αριθμός
663
Επαρχία
Λαγκαδά
Νομός
Θεσσαλονίκης
Ποιό είναι το παλαιότερο όνομα του χωριού (αν υπάρχει);
Ως προκύπτει εκ του μύθου, Αρέθουσα συμβολίζει πηγές, και επειδή ο τόπος μας έχει άφθονα νερά, την ονόμασαν Αρέθουσα.
Μήπως το χωριό κατοικείται κυρίως από πρόσφυγες (πχ.χ Ποντίους, Μικρασιάτες ή άλλους - ποιούς; ) ή Σαρακατσάνους, Αρβανίτε, Πομάκους ή άλλες ομάδες;
Σύμφωνα με τις αφηγήσεις των παππούδων μας θα πρέπει να υπάρχουν κάτοικοι από γενιές της Βυζαντινής περιόδου ή ακόμη και από την εποχή της Ελληνιστικής περιόδου.
Αν όχι, υπάρχουν μήπως οικογένειες που ανήκουν σε κάποια ή σε κάποιες από τις παραπάνω ομάδες; Πόσες περίπου;
Και υπάρχουν διότι η περιοχή μας είχε πάντοτε τα πλεονεκτήματα αποκρύψεως, σε περιόδους εκτάκτων κυνδύνων και γενοκτονιών από οποιδήποτε επιδρομέων.
Οι ομάδες αυτές κατοικούσαν, παλαιότερα, σε ιδιαίτερους οικισμούς (μαχαλάδες);
Και ήτο οι οικογένειες της λεγομένης "αδούλωτης γενιάς", που κατοικούσαν στους ερειπωμένους οικισμούς, που βρίσκωνται νοτιοανατολικώς του χωριού μας εως του Ρήχιου ποταμού.
Ποιές διαλέκτους μιλούσαν παλαιότερα οι κάτοικοι του χωριού;
Προ της εγκαστάστεως των προσφύγων ομιλούσαν των Μακεδονικών και μετά του 1922, μετεβλήθη σε κράμα όλων των διαλέκτων, πλην της Ποντιακής. Οι παππούδες μας ομιλούσαν και των τούρκικων για να συννενοούνται με τους Τούρκους.
Πόσες εκκλησίες υπήρχαν παλαιότερα στο χωριό; Μήοως ξέρετε πότε είχε χτιστεί η πρώτη;
Του Αγίου Δημητρίου προ του 1819 (που εκτίσθη η Εκκλησία που εκκλησιαζόμαστε και σήμερα ακόμη), υπήρχαν παρεκκλήσια πλην των ερειπωμένων οικισμών που είχαν μικρές εκκλησιούλες.
Σε ποιούς ανήκαν; Μήπως ήταν οικογενειακές;
Ανήκαν στο σύνολο των πιστών τότε, Χριστιάνων, που με την άσκηση των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, παρακαλούσαν το θεό,να τους δίνει πνευματικήν και βιωματικήν δύναμην για να αποκτήσουν την ελεθερίαν των.
Πόσα νεκροταφεία υπήρχαν παλαιότερα στο χωριό;
Νεκροταφεία υπήρχαν τρία. Χριστιανικά, τούρκικα και γύφτικα.
Πότε για πρώτη φορά λειτούργησε σχολείο στο χωριό;
Σχολείο κρατικό λειτούργησε μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας το 1914.
Ποιές ήταν οι κυριότερες ασχολίες των κατοίκων γύρω στα 1940;
Λίγα σιτηρά αραβόσιτο, βρύγα, σησάμια, βαμβάκι και φασόλια ποτιστικά, με κηπουρικά, που ποτίζονταν με το άφθονο νερό που είχαμε, κτηνοτροφικά με όλλων των ειδών των ζώων και κυρίως με αγώγια που εκτελούντνα με την συντήρηση ανω των 150 ίππων.
Αν υπήρχε γεωργία, ποια κυρίως προϊόντα καλλιεργούντο;
Από όλα αυτά και από λίγα πλην του καπνού, που κατέστη το βασικό προϊόν του χωριού μας και σήμερα ακόμη καλύπτουσα όλες τις οικονομικές ανάγκες του τόπου μας.Επίσης είχαν και αμπελώνες πολλούς, με όλα τα σύνεργα εναποθηκεύσεως και συντηρήσεως του προϊόντος.
Ποιά από τα γεωργικά προϊόντα προορίζονταν για αυτοκατανάλωση και ποιά για το εμπόριο;
Όλα αυτά τα γεωργικά προϊόντα που προαναφέραμε ήταν για αυτοκατανάλωση πλην των φασολιών που εκάλυπταν την διατροφήν ολόκληρης της περιφέρειας κατά την προπολεμική περίοδον και του καπνού δια το εμπόριον.
Σήμερα ποιά προϊόντα καλλιεργούνται στην περιοχή; Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες; Αν υπάρχουν νέες, από πότε περίπου έχουν αρχίσει;
Σήμερα όλοι οι κάτοικοι του χωριού μας έχουν επιδοθεί εις την μηχανικήν καλλιέργειαν καπνού, της ποικιλίας (καμπάκουλακ) με τις σύγχρονες υποδείξεις των Γεοπόνων, και εις την παραγωγήν ολίγων σιτηρών, δι αλλαγήν και ξεκούρασιν των καπνοεκταρίων.
Παλαιότερα το χωριό ήταν τσιφλίκι, βακούφι ή κεφαλοχώρι;
Ήταν χωρισμένο σε μικρά τσιφλίκια που τα εκμεταλεύονταν Τούρκοι αξιωματούχοι, οι λεγόμενοι αγάδες και μπέηδες με δούλους γύφτους και πομάκους.
Αν ήταν τσιφλίκι ή βακούφι ποιές οικονομικές υποχρεώσεις (δοσίματα) είχαν οι καλλιεργητές προς τους γαιοκτήμονες (τσιφλικούχους) ή τα μοναστήρια;
Στα τσιφλίκια αυτά, εργάζονταν και Έλληνες Χριστιανοί, κυρίως σαν επιστάτες, καθώς και ενοικιασταί με 50% δηλαδή με προσοφρά εργασίας, έναντι των σπόρων που διέθετον οι τσιφλικούχοι, και για τα βακούφια της εκκλησίας μας, όσοι προσφέρανε το περισσότερο ενοίκιο, πλην από μερικές πολύ πτωχές οικογένειες που δεν τους παίρνανε τίποτα.
Υπήρξαν μήπως ποτέ τα χτήματα της περιοχής εθνικές γαϊες;
Μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας το 1912 μερικοί αχάριστοι, αρπάξανε Τούρκικα κιτάπια δια της βίας που δυστυχώς παρά την παρέλευσιν τόσσων ετών ισχύουν ακόμη και σήμερα.
Απο πόσα στρέμματα και πάνω ένας κλήρος εθεωρείτο μεγάλος;
Για την εποχήν εκείνην, έπρεπε να ήτο, άνω των 100 εκταρίων που δυστυχώς τα έιχαν οι άρπαγες, εκμεταλευόμενοι της αλλεπάληλους θλιβερούς περιπέτειας του Έθνους.
Πόσοι απο τους κατοίκους του χωριού είχαν τέτοιους μεγάλους κλήρους;
Ένας μόνον είχε 1500 στρέμματα και άλλοι από 150 μέχρι 15 στρέματα.
Σήμερα ποιο είναι το μέγεθος ενός μέσου γεωργικού κλήρου;
Αυτή η ερώτησις θα έπρεπε να απευθύνεται από το υπουργείο Γεωργίας, διότι δυστυχώς οι κυρίως ακτήμονες ενοικιάζουν από αυτούς που είναι εγκατεστημένοι στις πόλεις.
Υπήρχε στο χωριό κτηνοτροφία;
Υπήρχε από της Τουρκοκρατίας εως την προπολεμική περίοδο.
Πότε άρχισε να υπάρχει οικόσιτη κτηνοτροφία στο χωριό;
Οικόσιτη κτηνοτροφία άρχισε από το έτος 1960.
Υπήρχαν τσελιγκάτα στην περιοχή; Πόσα; Εξακολουθούν να υπάρχουν;
Υπήρχαν από 10 εως 15 κοπάδια αιγοπρόβατα των 500 κεφαλών, άνω των 500 κεφαλών βοοειδή, και 5 εως 8 κοπάδια αγριόχοιρων των 150 - 200 κεφαλών.
Μήπως οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με την αλιεία;
Η θάλασσα βρίσκεται 10 χιλιόμετρα ανατολικώς του χωριού και η λίμνη Βόλβη νότια, προς Χαλκιδική 8 χιλ. και μετά πωλούντο από ψαράδες.
Μήπως παλαιότερα υπήρχαν στο χωριό οργανωμένες βιοτεχνίες; (εννοείται ως κύρια και συστηματική απασχόληση μιας μερίδας των κατοίκων του χωριού). Τί είδους βιοτεχνίες ήταν;
Υπήρχαν προπολεμικώς 4 - 5 οικήματα, τα οποία επεξεργάζοντο τα καπνά (μπασμάδες) και ήρχοντο εργάτες και από τα χωριά της Βορείου Χαλκιδικής.
Εξακολουθούν να λειτουργούν ή σταμάτησαν;
Μετά το 1960 ήλλαξεν η ποικιλία των καλιεργουμένων καπνών από μπασμάσε καμπά κουλάκ, οπότε δεν χρειάζεται επεξεργασία, και συσκευάζονται σε αρματό δέματα.
Μήπως οι παλαιότεροι θυμούνται ή γνωρίζουν στοιχεία σχετικά με προηγούμενη κοινοτική οργάνωση, τυχόν ύπαρξη κοινοτικών αρχόντων και κοινοτικών συμβουλίων;
Ενώ θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι εκτός του υποτυπώδους συμβουλίου που υπήρχε, υπήρχαν πάντοτε άνθρωποι στενώς συνδεδεμένοι με την μοναστεία του Αγίου Όρους, που καθόλον το διάστημα της τουρκοκρατίας, επέβαλλαν καίρια πλήγματα κατά των τουρκοπαίδων, που χειροδικούσαν βιαίως σε ανυπεράσπιστες οικογένειες και απροστάτευτων κορασίδων.
Ποιους φόρους πλήρωναν παλαιότερα οι κάτοικοι του χωριού; Σε ποιούς τους πλήρωναν;
Επί τουρκοκρατίας ότι χωράφια είχαν οι Έλληνες Χριστιανοί ήταν σε ακριανές και άγονες περιοχές χωρίς να πληρώνουν, ένα ποσοστό δούλευε τα μισιάρικα και μετά την απελευθέρωση πλήρωνε το 10%, δηλαδή την δεκάτη όπως λέγανε.
Σε πόσες κοινωνικές τάξεις χωρίζονταν παλαιότερα οι κάτοικοι του χωριού και πως διακρίνονταν μεταξύ τους;
Την εποχή εκείνη και μέχρι την προπολεμική περίοδο, κοινωνικές τάξεις και διακρίσεις δεν υπήρχαν στο χωριό μας. Το μόνο που υπήρχε, ο αλληλοσεβασμός όλων των κατοίκων και η αναγνώρησις των πνευματικά δυνατών, που χρέος τους ήτο να νουθετούν όλους τους ομόφυλους.
Ηταν συνηθισμένο οι κάτοικοι του χωριού να προσφέρουν την εργασία τους χωρίς αμοιβή για την εκτέλεση έργων που τυχόν ήταν αναγκαία στην κοινότητα (π.χ. χτίσιμο σχολείου, εκκλησίας, κατασκευή δρόμου κ.α ;
Ήταν πολύ συνηθισμένο από το 1819 ακόμα, που σε σε 40 μέρες κτίσανε την εκκλησία που εκκλησιαζώμαστε και σήμερα ακόμη, το σχολείο, τον αστυνομικό σταθμό, αποθήκη συνεταιρισμού, αίθουσα μαθητικών συσσιτείων, πευκοφυτείες, εκκαθαρισμό αυλακίων και λασπωμένων δρόμων.
Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες; Απο ποιά ήλικία; Γυναίκες συμμετείχαν;
Ποτέ δεν ήταν υποχρεωτική και συμμετείχον και υπερήλικες, τους οποίους από σεβασμό του βάλανε σαν επιστατούντες, κατά ένα ποσοστό, συμμετείχον και γυναίκες, όταν επιβάλλετο η εκκαθάρησις των υδροκαναλιών, ποτίσματος προς αποφυγήν διαρροής νερού.
Αν κάποιος αρνιόταν να συμμετάσχει, τον τιμωρούσαν; Πως;
Φυσικά, δεν τον τιμωρούσαν αλλά αντιθέτως τον πλησίαζαν και τον νουθετούσαν με τον καλύτερο τρόπο, ώστε μεταμελημένος να προσφέρει περισσότερη εργασία από κάθε άλλον.
Ήταν η αλληλοβοήθεια συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στις οικογένειες της κοινότητας; Σε ποιες κυρίως εργασίες ίσχυε: στις πιο επείγουσες γεωργικές εργασίες όπως π.χ τρύγος, θέρος ή σε όλες ανεξαιρέτως τις γεωργικές εργασίες;
Σε αυτή την περίπτωση ήτο όχι μόνο συνηθισμένο αλλά και απαραίτητο για την απόδοση περισσότερης και καλύτερης εργασίας, όπως και για την ωφέλειαν των εργαζομένων ατόμων, που στα διαλείμματα ξεκούρασης, δημιουργούσαν περιβάλλον πανηγυριού και αφάνταστης ψυχαγωγίας, με διάφορα τραγούδια, ανέκδοτα, χωρατά και μιμήσεις συνανθρώπων των.
Εκτός απο τις γεωργικές εργασίες σε ποιες άλλες περιπτώσεις ίσχυε η αλληλοβοήθεια (π.χ για το χτίσιμο των σπιτιών);
Η αλληλοβοήθεια ήτο, πάντοτε ο σκοπός της ζωής τους, κυρίως για τους νιόπαντρους που μαζευόταν ολόκληρο το χωριό και μέσα σε λίγες, ημέρες τους χτίζανε και το σπίτι τους εκτός, από τα οικιακά σκεύη που τους κουβαλούσαν οι γυναίκες.
Μήπως η αλληλοβοήθεια ήταν περισσότερο αναπτυγμένη μεταξύ των γυναικών; Για ποιες κυρίως δουλειές;
Στην περίπτωση αυτή οι γυναίκες προσέφεραν πάρα πολλά στην Εκκλησία και το σχολείο φροντίζοντας για την καθαριότητα και την θέρμανσή τους το χειμώνα, για την βοήθεια ορφανών και πτωχών οικογενειών, όπως και ασθενών ανθρώπων, εις σημείου ώστε να συγκεντρώνουν χρήματα, και δια την πληρωμήν ακόμη του Πατρός και των φαρμάκων.
Πόσα μέλη αποτελούσαν συνήθως μιαν οικογένεια; Μπορείτε να τα ονοματίσετε (π.χ. ο πατέρας του άνδρα, ο αδελφός της γυναίκας κ.ο.κ.);
Κάθε οικογενειάρχης που είχε πολλά παιδιά, τα έδωνε από ένα δωμάτιο μόλις παντρεύονταν, δούλευαν όλοι μαζί και όταν αποκτούσαν οικονομική ευχέρεια, κάνανε σπίτι, με την βοήθεια όχι μόνο των συγγενών, αλλά και των χωρικών εν γένει.
Πως προσφωνούσαν τα παιδιά τον πατέρα τους και πως τη μητέρα τους;
Τον πατέρα τους τον προσφωνούσαν πατέρα ή μπαμπά και την μητέρα τους, μητέρα ή μαμά.
Πώς προσφωνούσε ένα παιδί τον πατέρα του πατέρα του;
Παππού
Πώς τη μητέρα του πατέρα του;
Γιαγιά ή Μανιά.
Πως τον πατέρα της μητέρας του;
Παππού
Πώς τη μητέρα της μητέρας του;
Γιαγιά ή Μανιά.
Πώς προσφωνούσε ο παππούς τα εγγόνια του;
Στο όνομά τους χωρίς παραλαγή.
Πώς προσφωνούσε η γιαγιά τα εγγόνια της;
Στο όνομά τους χωρίς παραλαγή. Χριστιανικά όπως πάντα, και όπως εκφωνήθηκαν κατά τη στιγμή του μυστηρίου της βαπτίσεως.
Πώς προσφωνούσε ένα παιδί τους αδελφούς του;
Συνήθως στα ονόματά τους ή Καρντάση (τούρκικη λέξη).
Πώς τις αδελφές του;
Στα ονόματά τους ή "μαρί" ή καρντάσινα
Υπήρχαν μήπως ιδιαίτεροι όροι για το μεγαλύτερο αδελφό;
Κατά την ατομική φύση (Σεβασμό)
Για τη μεγαλύτερη αδελφή;
Επίσης το ίδιο, με νουθεσία των γονέων.
Πώς προσφωνούσαν τα μεγαλύτερα αδέλφια τα μικρότερα;
Με κατάληξη άκη: Γιωργάκη, Νικολάκη, Γιαννάκη, Βασιλάκη κ.ο.κ. ή Μπεμπέ.
Πώς προσφωνούσε ένα παιδί τον αδελφό του πατέρα του;
Μπάρμπα ή θείο
Πώς την αδελφή του πατέρα του;
Θεία ή τέτα (που είναι Σλαβομακεδονική λέξη ή καθαρώς Σλάβικη).
Πώς τον αδελφό και πώς την αδελφή της μητέρας του;
Μπάρμπα και θεία
Πώς προσφωνούσαν οι θείοι τα ανήψια τους;
Στα ονόματά τους
Πώς προσφωνούσαν οι γονείς το αγόρι τους και πώς το κορίτσι τους;
Στα ονόματά τους
Υπήρχαν ειδικά ονόματα για τα πρωτότοκα παιδιά; Για τα υστερότοκα;
Συνήθως το όνομα του παππού από πατέρα.
Πώς ονομάζοντν τα παιδιά απο άλλον πατέρα ή άλλη μητέρα;
Μιλαδέλφια
Πώς ονομάζονταν τα δίδυμα;
Δουδουμάρκα
Πώς προσφωνούσαν οι γονείς του γαμπρού τους γονείς της νύφης;
Συμπέθερε, συμπεθέρα
Πώς προσφωνούσε η νύφη τον πεθερό της;
Μπάρμπα ή πατέρα
Πώς την πεθερά της;
Μητέρα ή μαμμά
Πώς τον αδελφό και την αδελφή του άνδρα της;
Συνήθως στα ονόματά τους
Πώς προσφωνούσε ο γαμπρός τον πεθερό του;
Μπάρμπα ή πατέρα
Πώς την πεθερά του;
Μητέρα ή μαμμά
Πώς τον αδελφό και την αδελφή της γυναίκας του;
Συνήθως στα ονόματά τους
Πώς προσφωνούσε ο πεθερός το γαμπρό;
Στο όνομά του ή παιδί μου
Πώς προσφωνούσε το γαμπρό η πεθερά;
Γιέ μου
Πώς προσφωνούσαν το γαμπρό τα αδέλφια της νύφης;
Στο όνομά τους
Πώς προσφωνούσαν τη νύφη οι αδελφοί του γαμπρού;
Νύφη ή στο όνομά της
Πώς προσφωνούσαν τη νύφη οι αδελφές του γαμπρού;
Νύφη ή στο όνομά της
Πώς προσφωνούσε ο σύζυγος τη σύζυγο και πώς αυτή τον άνδρα της;
Γυναίκα και στο όνομά της, άνδρα μου και στο όνομά του.
Πώς όριζαν τα βαφτιστικά ονόματα των παιδιών; (του παππού απο τον πατέρα;), ποιό στο πρώτο κορίτσι; Πώς διάλεγαν τα ονόματα των υπόλοιπων παιδιών της οικογένειας; Σε ποιες περιπτώσεις μπορούσε ο νονός να δώσει όποιο όνομα ήθελε ο ίδιος;
Στον πατέρα του ανδρός, στην μητέρα του ανδρός, στη σειρά του πατέρα και της μητέρας της γυναικός, και εν συνεχεία συγγενικών προσώπων. Ο νονός έδωνε ονόματα κατόπιν συνεννοήσεως.
Μπορείτε να περιγράψετε σε γενικές γραμμές πώς μοιράζονταν οι δουλειές ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες δηλαδή οι γυναίκες, εκτός απο τις δουλειές του σπιτιού και την ανατροφή των παιδιών, ποιές άλλες δουλειές έκαναν (π.χ κουβαλούσαν τα ξύλα, το νερ
Συνήθως επειδή στον τόπο μας οι δουλειές ήταν πάντοτε γεωργικές, διανεμόταν οι βαρειές για τους άνδρες, οι ελαφρότερες για τις γυναίκες, και όταν επρόκειτο για τη συγκομοιδή των προϊόντων τους, τότε όλοι μαζί (συν γυναξί και τέκνοις).
Ποιες απο τις αγροτικές δουλειές έκαναν οι γυναίκες;
Οι γυναίκες έκαναν πάντοτε τις ελαφρότερες δουλειές, αλλά αν τύχαινε ο σύζυγος της να είναι μέθυσος, χαρτοπαίκτης ή τεμπέλης, τότε αναγκαστικά έκανες όλες τις δουλειές μαζί με τα παιδιά της.
Ποιες απο τις δουλειές που είχαν σχέση με την κτηνοτροφία εκτελούσαν οι γυναίκες;
Στις χειμερινές περιόδους με χιόνια και παγωνιές, κυρίως στις ημέρες της γέννας, και τις θερινές περιόδους του αρμέγματος και της παρασκευής του τυριού.
Ποιες απο τις δουλειές που είχαν σχέση με την αλιεία εκτελούσαν οι γυναίκες;
Ούτε θάλασσα, ούτε λίμνη έχουμε για να ασχοληθούμε με Αλιεία. Μόνο που οι πολυπτωχές οικογένειες ψαρευάνε με δίχτυ στο ποτάμι του λεκανοπεδίου που παλαιότερα είχε αρκετά ψάρια.
Αν στο χωριό υπήρχαν βιοτεχνίες περιγράψτε, αν είναι δυνατόν, ποια ήταν η συμμετοχή των γυναικών:
Βιοτεχνίες συστηματικές, ή μάλλον επαγγελματικές στο χωριό μας δεν υπήρχαν, αλλά το κάθε σπίτι είχε την υφαντουργική συσκευή (τους λεγόμενους αργαλειούς) και οι πιο πτωχές γυναίκες έπαιρναν παραγγελείες και έκάμαν υφαντά για τις ευκατάστατες οικογένειες.
Ποιες θεωρούσαν αποκλειστικά ανδρικές δουλειές;
Το όργωμα, και την σπορά των χωραφιών, το κουβάλημα της συγκομοιδής στα αμπάρια, αποθήκες, ξύλα για θέρμανση και κερατζηλίκι, αγώγια, εφ όσον όλοι συντηρούσαν άλογα, ίππους.
Τα παιδιά απο ποια ηλικία άρχιζαν να βοηθούν στις δουλειές; Ποιες δουλειές ανέθεταν στα αγόρια και ποιες στα κορίτσια;
Από 4-5 ετών ακόμη, μπούρλιγαν καπνό σε βελόνες, και μεγαλώνωντας στα χωράφια, με τις βαρύτερες δουλειές τα αγόρια, και τις ελαφρύτερες τα κορίτσια σε σημείο, που πολλές φορές τους στερούσαν και το σχολείο ακόμη.
Ποιες ήταν οι συνήθειες του τόπου σχετικά με τους γάμους; Τα παιδιά μιας οικογένειεας παντρεύονταν ανάλογα με την ηλικία τους ή έπρεπε πρώτα να παντρευτούν όλα τα κορίτσια και έπειτα τα αγόρια της οικογένειας;
Παλαιότερα έπρεπε να παντρευτούν όλα τα κορίτσια και μετά τα αγόρια, μετά με σειρά ηλικίας, και τώρα το καθένα με την τύχη του.
Ποια θεωρούσαν ως κανονική ηλικία γάμου για τις γυναίκες και ποια για τους άνδρες; Ήταν επιτρεπτό ή συνηθισμένο η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη απο τον άνδρα;
Τα κορίτσια που παντρεύονταν έπρεπε να είχαν περάσει τα 18 χρόνια, διότι και η εκκλησία δεν έδωνε την άδεια γάμου, ο άνδρας τα 23 - 25 χρόνια, για να μυαλωθή και για την ηλικία της γυναίκας όπως τύχαινε, κυρίως από διαδικασία συναικεσίων με μεγάλη διαφορά ηλικίας.
Η συνήθεια ήταν ο γαμπρός και η νύφη να είναι απο το ίδιο χωριό; Αν όχι απο ποια χωριά διάλεγαν συνήθως τους γαμπρούς και απο ποια τις νύφες; Μπορείτε να τα ονοματίσετε;
Το μεγαλύτερο ποσοστό βέβαια, παντρευόταν μέσα στο χωριό, και τους διπλανούς οικισμούς, αλλά έπαιρναν και από τα διπλανά χωριά όσοι είχαν επικοινωνία με εμπόριο και ανταλλαγή προϊόντων.
Που εγκαθίστατο το νέο ζευγάρι μετά το γάμο; στο πατρικό του γαμπρού; στο πατρικό της νύφης; σε κάποιο καινούριο σπίτι; αποτελούσε το σπίτι αυτό προίκα της νύφης;
Συνήθως στο σπίτι του ανδρός, δηλαδή, του πατρικού σπιτιού. Σπάνια στο πατρικό της νύφης. Ή αν πήγαινε για σώγαμβρος. Ή, αν ετοίμαζαν δικό τους σπίτι, πράγμα πολύ σπάνιο, για την εποχή εκείνη της ανέχειας και οικονομικής εξαθλίωσης.
Συνέβαινε μήπως όλα τα αγόρια μιας οικογένειας, όταν παντρεύονταν, να φέρνουν τις γυναίκες τους στο πατρικό τους; Τι γινόταν τότε; Ζούσαν όλοι μαζί, εργάζονταν, έτρωγαν μαζί, κοιμόνταν κάτω απο την ίδια στέγη;
Στην περίπτωση αυτή όταν οικογένειες ήταν μεγάλες, κάθε παιδί που παντρευόταν έπιανε και ένα δωμάτιο και δούλευαν όλοι μαζί με κοινό συσίτιο, κάτω φυσικά από την "ίδια στέγη" και όταν πλέον δεν τους χωρούσε, τότε όλοι μαζί μονιασμένοι και αγαπημένοι φρόντιζαν να κάνουν και άλλο σπίτι και για τους υπόλοιπους αδελφούς τους. Τη βοήθεια, όπως ήτο φυσικό, και των κατοίκων του χωριού.
Κρατούσαν τα αδέλφια την περιουσία αδιαίρετη;
Αυτό συνέβαινε σε οικογένειες πολύ πτωχές με λίγα κτήματα και αγαπημένες πολύ φυσικά, που δούλευαν μαζί όλα τα κτήματά τους, οι γυναίκες τους με τα παιδιά τους, και οι άνδρες ασχολούντνα συνεχώς με αγώγια που εκτελούσαν με τη συνεχή συντήρηση των ίππων των.
Πότε χώριζαν τα αδέλφια; Όταν πέθαινε ο πατέρας; Όταν γίνονται πολλοί και δεν τους χωρούσε πια το σπίτι; Ποιοι λόγοι μπορούσαν να επισπευσουν το χωρισμό των αδελφών;
Συνήθως, όταν αποκτούσαν οικονομικών ευχέρειαν και έκαμναν σπίτι, εις το οποίο εγκαθίστατο με σειρά ηλικίας. Ή εάν, τύχαινε καμιά νύφη πολύ δύστροπη τότε, προς αποφυγήν των φιλονικών, αναιρούσαν την κατά ηλικίας σειράν και φρόντιζαν δια την κτίσιν ετέρου οικίας.
Όταν όλα τα παιδιά άνοιγαν δικό τους σπιτικό, ποιος παρέμενε στο πατρικό μαζί με τους γονείς; Ο μεγαλύτερος γιος; Η μεγαλύτερη κόρη; Ο μικρότερος γιος; Η μικρότερη κόρη; Οποιο παιδί θα διάλεγαν οι γονείς;
Σε αυτή την περίπτωση πατροπαράδοτο ήτο πάντοτε το πατρικό σπίτι να μένει εις τον Βενιαμίν, εκτός εάν η γυναίκα του ήτο πολύ δύστροπη, τότε κοινή συναινέσει, πήγαινε στο πατρικό σπίτι, η νύφης που είχε τη θέλησει και την αγάπη, για να υπηρετήση τα πεθερικά της.
Σε ποιες περιπτώσεις μια οικογένεια έπαιρνε σώγαμπρο;
Ως επι το πλέιστον, οι οικογένειες που συνέπιπτε να μην έχουν αγόρια και είχαν μόνο κορίτσια ή εάν τα αγόρια τους ξενιτεύονταν ή εάν είχαν δύστροπες γυναίκες, πράγμα πολύ σπάνιο δια την εποχή εκείνη.
Πήγαιναν ποτέ σώγαμπροι άνθρωποι που διέθεταν οι ίδιοι περιουσία;
Αυτό γινόταν σε περιπτώσεις που η γυναίκα του είχε υπερβολική αγάπη προς τους γονείς της και ζήλο για να τους υπηρετεί στα γεράματά τους.
Τι γινόταν στις περιπτώσεις που η οικογένεια είχε δύο ή τρια κορίτσια; Για ποιο έπαιρναν το σώγαμπρο; Για το μεγαλύτερο; Για το μικρότερο;
Σε αυτό θα περιορισθώ να απαντήσω και πάλι ότι ήτο πατροπαράδοτο δια τυχόν, ενδεχομένων παρεξηγήσεων. Δηλαδή θεσμός όπως και στα αγόρια.
Αν μια οικογένεια έπαιρνε σώγαμπρο πώς μοιραζόταν η πατρική περιουσία; Ήταν μήπως υποχρεωμένος ο πεθερός να γράψει στο ΄πονομα του γαμπρού μέρος της περιουσίας του;
Αν έπαιρνε σώγαμπρο, πράγμα που γινόταν πολύ σπάνια, όταν είχε αγόρια, φυσικά έδωνε περισσότερη περιουσία, άλλα με τη μόνη διαφορά ότι την έγραφε στο όνομα της κόρης τους για λόγους ασφαλείας και κατοχύρωσης των γηρατειών τους, διότι τότε δεν υπήρχον κοινωνικές ασφαλείσεις όπως σήμερα. Καθώς και για ασφάληση της κόρης τους, όταν απεβίωναν.
Τι γινόταν σ αυτές τις περιπτώσεις με τα επώνυμα; Μήπως έπαιρνε ο γαμπρός το επώνυμο του πεθερού; Τα παιδιά ποιανού το επώνυμο έπαιρναν; Μπορείτε να αναφέρετε ένα παράδειγμα;
Συνήθως αυτοί οι γάμοι γίνονταν με συνοικέσια, οπότε ο γαμπρός δεχόταν την αλλαγή του επωνύμου του, με τη διαφορά ότι αργότερα του έκαμναν παιδιά, έδωνε το επώνυμό του σε ένα από τα παιδιά του ή εάν υπήρχε λόγος για εξασφάληση της περιουσίας εξ ιδιωνύμων σφετεριστών.
Πότε δυο άτομα δεν μπορούσαν, λόγω συγγένειας, να παντρευτούν μεταξύ τους; Υπήρξε ποτέ στο χωριό περίπτωση γάμου μεταξύ πρώτων εξαδέλφων; Αν ναι, ήταν εξαδέλφια απο πατέρα ή απο μητέρα;
Την εποχή εκείνη, το να παντρευόταν δύο άτομα που είχαν συγγένεια έστω και δευτεροεξαδέλφων το θεωρούσαν όχι μόνο αιμομειξία, αλλά και μεγάλο αμάρτημα, γιαυτό και φρόντιζαν νουθετώντας τα παιδιά τους να μην αγαπηθούν γιαυτό και δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση.
Για τα δεύτερα εξαδέλφια, αν ήθελαν να παντρευτούν, υπήρχε κώλυμα;
Υπήρχε κώλυμα πρώτα από την εκκλησία, και δεύτερον από τους γονείς που επ' ουδενί λόγω δέχοντνα να γίνει τέτοιος γάμος.
Μήπως δύο άτομα δεν μπορούσαν να παντρευτούν αν είχαν κοινό επώνυμο;
Μπορούσαν φυσικά, εάν διαπιστωνόταν ότι, δεν υπήρξε καμία συγγένεια μεταξύ τους, αλλά απλώς και μόνο συνωνυμία, πράγμα το οποίον συνέβη, αλλά σε διαφορετικά χωριά και μάλιστα σε μακρυνή απόσταση.
Υπήρξαν παλαιότερα στο χωριό περιπτώσεις διαζυγίων; Αν ναι για ποιους κυρίως λόγους;
Ναι. Υπήρξαν 4-5 περιπτώσεις για λόγους μοιχείας, διεκδικήσεως κληρονομιάς από ανθρώπους της δεκάρας, χειροδικήσεως, από ανθρώπους μέθυσους και χαρτοπαίκτες, όπως και ασυμφωνίας χαρακτήρων.
Ποιος συνήθως στεφάνωνε το ζευγάρι; Ο νονός του γαμπρού ή ο νονός της νύφς;
Εδώ στον τόπο μας, απαράβατους νόμος ήταν να στεφανώνει τους νεόνυμφους ο νονός του γαμπρού.
Ποιος βάφτιζε το πρώτο και ποιοι τα υπόλοιπα παιδιά του ζευγαριού; Μήπως όλα τα παιδιά μιας οικογένειας είχαν τον ίδιο νονό;
Όπως και τα παιδιά όσα και αν ήταν τα βάφτιζε ο ίδιος νονός, εκτός εάν ήθελαν από τα μέλη της ίδιας οικογένειας του νονού ή εκτός εάν απαραίτητο ο ίδιος δια χάρη που εξεδήλωνε άλλος την επιτθυμία να βαφτίσει.
Στις περιπτώσεις που μια οικογένεια άλλαζε κουμπάρο ή ήθελε να βρει έναν καινούριο, προτιμούσαν να είναι κάποιος συγγενής ή φίλος ή κάποιος πλούσιος και κοινωνικά ανώτερος;
Για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να υπήρχε πολύ σοβαρός λόγος, διότι την εποχή εκείνη την κουμπαριά στον τόπο μας, την θεωρούσαν σαν στεφάνωμα, μπορώ να υπογραμμίσω ακόμη και σαν ιεροσυλία και αν κανείς τολμούσε να κάνει πλούσιο κουμπάρο τον περιφρονούσαν σαν περήφανο και μεγαλωμένο.
Μεταξύ οικογενειών που συνδέονταν με κουμπαριά, επιτρεπόταν ή απαγορευόταν ο γάμος;
Αυτό, όχι μόνο απαγορευόταν, αλλά φρόντιζαν από μικρά παιδιά ακόμη να τα νουθετούν με την έμμονη ιδέα ότι είναι σαν αδέλφια, επιτυγχχάνωντας έτσι, τυχόν ερωτική σύνδεση τους, προς αποφυγήν θλιβερών γεγονότων.
Δυο παιδιά που είχαν τον ίδιο νονό μπορούσαν ποτέ να παντρευτούν μεταξύ τους;
Όταν ο ίδιος ο νονός βάφτιζε 2 παιδιά, 1 αγόρι και 1 κορίτισ, οι παππούδες μας τα θεωρούσαν πλέον σαν αδέλφια και τα νουθετούσαν από μικρά παιδιά για τυχόν ερωτική τους περιπέτεια.
Σε ποιες περιπτώσεις δυο άνθρωποι αποφάσιζαν να γίνουν αδελφοποιτοί;
Σε αυτές τις περιπτώσεις δύο άνθρωποι που είχαν στενούς δεσμούς αδελφικούς, απόφασιζαν να γίνουν πλέον αδέλφια, κατά άλλους δια της αγίας ζώνης και κατά άλλους διά της χαράξεως της φλέβας του χεριού τους, δηλαδή, δια της μίξεως του αίματός των.
Ποιες ήταν τότε οι αμοιβαίες υποχρεώσεις τους;
Τα μπρατίμια αυτά (τούρκικα όπως έλεγαν οι παππούδες μας) αδελφωμένοι πλέον, ήταν ή μάλλον, αναλάμβαναν την υποχρέωση να αλληλοβοηθιούνται μεταξύ τους, σε ολόκληρη την ζωή τους, όχι μόνο για τη βιοπάλη, αλλά και σε περιόδους εκτάκτων κινδύνων μέχρι θανάτου. Επίσης αδελφοποιτοί θεωρούνταν και τα παιδιά που τύχαινε να βυζαχτούν από μια μάνα, με δυσμενείς και θλιβερές συνέπειες, όταν συνέβαινε να αγαπηθούν δύο παιδιά ερωτικά.
Αδελφοποιτοί μπορούσαν να γίνουν μόνον οι άνδρες μεταξύ τους; Γυναίκα με γυναίκα ή γυναίκα με άνδρα μπορούσαν να γίνουν αδελφοποιτοί;
Τέτοια περίπτωση δεν γνωρίζουν σχεδόν όλοι οι υπερήλικες που τους ρώτησα.
Υπήρχε παλαιότερα στο χωριό ο θεσμός της προίκας;
Ο θεσμός της προίκας στο χωριό μας υπήρχε πάντοτε, γενεά προς γενεά, ως απαραίτητος όρος, δια την επίπλωσιν του σπιτιού των νιόπαντρων με διάφορα είδη σκευών και ιματισμού.
Η προικοδοσία γινόταν προφορικά ή με προικοσύμφωνα; Πως ελέγοντο τα προικοσύμφωνα;
Προικοσύμφωνο γινόταν μόνο σε συνοικέσια πλουσίων οικογενειών, που είχαν πολλά κτήματα, ενώ οι πτωχές χριστιανικές οικογένειες αρκούνταν μόνο εις το να δώσουν την ευλογία τους, με ένα βιβλιαράκι του ιερού ευαγγελίου, προτρέποντας τα παιδιά τους να πορεύονται εν ειρήνη.
Μήπως εκτός απο τα προικοσύμφωνα γνωρίζετε να υπήρχε και κάποιο άλλο είδος γαμηλίων συμβολαίων;
Όχι
Ποιοι συνέτασσαν και ποιοι υπέγραφαν τα προικοσύμφωνα;
Εάν πάλλι, ενόμιζον ότι ένα από τα πολλά παιδιά τους ήτο κάπως δύστροπο, και θα μπορούσε να τουυς δημιουργήσει προβλήματα τότε παίρνανε και τους προεστούς και τον παππά καθώς και άλλα σεβάσμια πρόσωπα και έκαμναν ένα χαρτί που το υπέγραφαν όλοι
Εκτός απο τα είδη οικοσυσκευής και το ρουχισμό τι άλλο έπαιρνε συνήθως ένα κορίτσι ως προίκα; -Χρήματα; Πόσα περίπου;
Εκτός από ένα μικρό ποσοστό, οι περισσότεροι δίνανε προαιρετικώς ότι είχαν ευχαρίστησι στο κάθε παιδί τους.
Σπίτι; Επιπλωμένο;
Με ότι δυνάμεις οικονομικές είχε ο καθένας.
Που; Στο χωριό; Σε κάποια γειτονική πόλη;
Στο χωριό φυσικά.
Χωράφια;
Και ότι είχε …
Δέντρα; ζωα; καϊκια;
Ο καθένας
Όλα τα κορίτσια μιας οικογένειας έπαιρναν την ίδια προίκα; Μήπως κάποιο απο αυτά (λ.χ η πρωτότοκη) έπαιρνε κατ έθιμο μεγαλύτερο μερίδιο;
Αυτό εξαρτώταν στην κρίση των γονέων, και αν είχε κανένας ανάπηρο κορίτσι και δεν υπήρχε ελπίδα για να το παντρέψει, τότε του έδωνε περισσότερο μερίδιο για να το εξασφαλίση.
Μήπως κάποιο απο τα κορίτσια της οικογένειας έπαιρνε προίκα ολόκληρη την πατρική περιουσία, ανεξάρτητας απο την ύπαρξη αλλων παιδιών, αγοριών ή κοριτσιών;
Αυτό συνέβαινε σε περιπτώσεις αναπηρίας, αλλά και πάλλι θα έδωνε και στα υπόλοιπα παιδιά του έστω και λίγο μερίδιο της περιουσίας του, όχι μόνο για να μην κατακριθεί από τους χωριανούς τους, αλλά και σαν ηθική αμοιβή.
Μήπως η προίκα της μητέρας ( σπίτι, χρήματα ή άλλα αγαθα) μεταβιβαζόταν ως προίκα στις κόρες της; Στην περίπτωση αυτή, αν μια γυναίκα αποκτούσε μόνο γιους, σε ποιον μεταβιβαζόταν η προίκα της;
Τέτοιες περιπτώσεις στο χωριό μας δεν είχαμε. Η προίκα μεταβιβαζόταν σε όλα τα παιδιά της οικογενείας εκτός από ένα μερίδιο που κρατούσε η μητέρα τους, που αυτό θα έμενε σε όποιον θα τη γηροκομούσε.
Εκτός απο τον πατέρα είχαν μήπως και οι αδελφοί υποχρέωση να συνεισφέρουν στην προίκιση των κοριτσιών της οικογένειας; Μήπως αυτό συνέβαινε μόνο στις περιπτώσεις θανάτου του πατέρα;
Αυτό συνέβαινε πάντοτε στις περιπτώσεις θανάτου του πατέρος και οι αδελφοί το θεωρούσαν προσβλητικό προς την κοινωνία το να μην βοηθήσουν τις αδελφές τους, υπήρχαν όμως πολλοί καλοπροαίρετοι με χριστιανικές αρχές, που βοηθούσαν εθελουσίως, προς χάριν των γονέων τους.
Μια γυναίκα που έπαιρνε προίκα, είχε δικαίωμα να ζητήσει και κληρονομικό μερίδιο;
Το δικαίωμα το είχαν μόνο οι αδεφλοί, εάν οι γονείς δίνανε προαιρετικώς τότε οι αδελφοί δεν είχαν δικαίωμα να τους εμποδίσουν.
Αν μια παντρεμένη γυναίκα πέθαινε άτεκνη, η προίκα της επιστρεφόταν στην οικογένειά της ή παρέμενε στον άνδρα της;
Αυτό, ήτο και στην προαίρεσι της οικογένειας της θανούσης, πάντως εάν ήθελε είχε το δικαίωμα να πάρει την προίκα. Αλλά πολλοί το είχαν προσβλητικό να παίρνουν τα ρούχα ή εν γένει της προίκα μιας πεθαμένης.
Μήπως στα μέρη σας υπήρχε η συνήθεια ο γαμπρός να δίνει ζώα ή αλλά πράγματα στον πεθερό πρίν απο το γάμο; Πως λεγόταν η προσφορά αυτή;
Όχι. Τέτοιος θεσμός δεν υπήρχε όπως με διαβεβαίωσαν και οι ποιο γεροντότεροι του χωριού μας.
Πως γινόταν η μεταβίβαση της πατρικής περιουσίας στα αγόρια της οικογένειας; Πότε, με άλλα λόγια, τα αγόρια της οικογένειας έπαιρναν το μερίδιο που τους αναλογούσε; Κατά τη στιγμή του γάμου τους; Υστερα απο το θάνατο του πατέρα; Ύστερα απο το θάνατο και τ
Εις την περίοδον προ του πολέμου, και μέχρι της επί τουρκοκρατίας εποχής, επειδή η θνησιμότης ήτο συνηθισμένο φαινόμενο, λόγω των συνεχών επιδημώιν και των θλιβερών συνεπειών του πολέμου, καθώς και της ελλείψως της στοιχειώδους διατροφής, το μεγαλύτερο ποσοστό δεν προλάβαινε να κάνει διαθήκη, γιαυ΄το συνήθιζαν να διανέμουν την πατρική περιουσία τους μετά τον θάνατο και τον δύο γονέων τους, με την παρουσία δύο, τριών συγγενών τους και κριτήριον της αγάπη και την ομόνοια που διδάχτηκαν από τους γονείς τους.
Ολα τα αγόρια της οικογένειας κληρονομούσαν ίσα μερίδια ή μήπως κάποιο απο αυτά, π.χ ο πρωτότοκος ή ο υστερότοκος κληρονομούσε μεγαλύτερο μερίδιο της πατρικής περιουσίας;
Όπως απαντήσαμε και στις παραπάνω ερωτήσεις ο Βενιαμίν, αναλαμβάνωντας να γηροκομήσει τους υπερήλικες γονείς του ήτο φυσικόν να πάρει περισσότερο μερίδιο της περιουσίας τους, διότι τότε δεν υπήρχαν οι κοινωνικές ασφάλειες όπως σήμερα, δια τους υπερήλικες ή εάν υπήρχαν ανάπηρα παιδιά.
Το μερίδιο που έπαιρναν τα κορίτσια της οικογένειας (είτε ως προίκα είτε ως κληρονομική μερίδα) ήταν ίσο, μικρότερο ή μεγαλύτερο απο το μερίδιο που έπαιρναν τα αγόρια;
Όπως αναφέραμε και πιο πάνω τα κορίτσια έπαιρναν πάντοτε είδη αποσκευών και ιματισμού, εκτός εάν οι γονείς τους είχαν αρκετά χωράφια και ήθελαν να δώσουν ή εάν είχαν αρκετά ζώα τους έδωναν μερικά, ανάλογα με το είδος των ζώων που είχανε.
Η μεταβίβαση της περιουσίας γινόταν συνήθως προφορικά ή με διαθήκη;
Επι της εποχής της τουρκοκρατίας, το μεγαλύτερο ποσοστό έκαμνε προφορική δανομή με κύρο γνώμονα τις περικοπές του ευαγγελίου, και των πράξεων των Αποστόλων, μεταγενεστέρως δε, έκαμναν αυτοί που είχαν μεγαλύτερες περιουσίες, διότι με τη διαθήκη εξασφαλιζόταν καλύτερα.
Μήπως το μοίρασμα της κληρονομιάς γινόταν με λαχνό; Σε ποιες περιπτώσεις ίσχυε αυτός ο τρόπς και μεταξύ ποιων συγγενών γινόταν το μοίρασμα;
Αυτό συνέβαινε κυρίως σε αγαπημένα αδέλφια ή σπανίως και συγγενών ακόμη, όταν τύγχαινε ένα κομμάτι γόνιμης ή άγονης γης, ή ενός κτήματος εκ μιας ή περισσοτέρων όψεων, να έχει διαφορετικήν αξίαν.
Αν πέθαινε πρώτα ο σύζυγος, τι μερίδιο της περιουσίας αναλογούσε στη γυναίκα, στην περίπτωση που υπήρχαν παιδιά απο το γάμο;
Αν προλάβαινε να κάνει διαθήκη, κατοχύρωνε τη γυναίκα του, την μετά τον θάνατό του διανομής της περιουσίας του, ή εάν είχε μεγάλη περιουσίας ένα σεβαστό μέρος της περιουσίας του.
Αν δεν υπήρχαν παιδιά, εκτός απο τη γυναίκα, ποιοι άλλοι είχαν κληρονομικά δικαιώματα και σε ποιες περιπτώσεις;
Εάν είχε μεγάλη περιουσία, τότε διεκδικούσαν εκτός της γυναίκας του, τα αδέλφια του ή αδελφές του, ή εάν δεν είχε οι πλησιέστεροι συγγενείς του.
Αν κάποιος αποκτούσε μόνο κόρες, όταν πέθαινε τον κληρονομούσαν οι κόρες του ή οι αδελφοί του;
Φυσικά οι κόρες του, και μάλιστα για τη μικρότερη κόρη, θα φρόντιζε να έπαιρνε σώγαμπρο ή και για τη μεγαλύτερη, εάν δεν έρχονταν ο άνδρας της μικρότερης. Εάν πάλλι οι κόρες του ήταν μικρές, τότε φρόντιζε η μαμά τους.
Ένα παιδί μπορούσε να κληρονομήσει τον αδελφό του πατέρα του, στην περίπτωση που αυτός δεν είχε παιδιά; Συνέβαινε το ίδιο και με τον αδελφό της μητέρας του;
Μπορούσε βέβαια να κληρονομήσει και τον αδελφό του πατέρα του και της μητέρας του, εάν δεν υπήρχαν και άλλοι κληρονόμοι και φυσικά όταν θα πέθαινε και η γυναίκα του θείου του.
Σε ποιες περιπτώσεις ένα ζευγάρι αποφάσιζε να υιοθετήσει ένα παιδί; Αν δεν είχε καθόλου πιαδιά ή αν είχε μόνο κορίτσια;
Θα αποφάσιζε εάν δεν είχε καθόλου παιδιά, διότι εάν είχε κορίτσια θα προτιμούσε να έπαιρνε σώγαμπρο με τη μόνη διαφορά, όποιον δεχόταν να πάρει το επώνυμό του.
Ποια παιδιά προτιμούσαν σ αυτές τις περιπτώσεις; Παιδιά αδελφών; Μακρινών συγγενών; ορφανά;
Ως επι το πλείστον προτιμούσαν παιδιά από μακρινές περιοχές, ώστε να καθιστούσε αδύνατη την γνωριμία των πραγματικών γονέων του, όταν θα μεγάλνωε ή ένα δεν εύρισκαν τότε προτιμούσαν ορφανά ή συγγενών τους.
Τι κληρονομικά δικαιώματα είχε ένα υιοθετημένο παιδί;
Ανάλογα με την υιοθέτηση που θα έκανε ο ενδιαφερόμενος, πράγμα το οποίο υποστηρίζει και ο νόμος του κράτους, δηλαδή πλήρεις κατοχύρωσης, σαν πραγματικού τους παιδιού, εκτός εάν είχε μεγάλη περιουσία και ήθελε να δώσει και σε συγγενείς του.
Creative Commons
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές - CC BY-NC-SA
