ἀτρόχιστος

Ενότητα:

Διαλεκτικό υλικό των εκδεδομένων τόμων του Ιστορικού Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσης της Ακαδημίας Αθηνών

Λήμμα

ἀτρόχιστος

Τύπος

Λήμμα

Μέρος του λόγου

Επίθετο

Τυπολογία

ἀτρόχιστος ἐπίθ. κοιν. ἀτρό’στους βόρ. ἰδιώμ. ἀτρόχιστες Σπῦρ. ἀτρούχιστος Λεξ. ΜἘγκυκλ. Πρω. ἀτρού’στους Σάμ. ἀτρόχητος Λεξ. Μπριγκ. ἀτρούχητος Ἤπ. Πελοπν. (Τριφυλ) ἀτρούητους Ἤπ. (Ζαγόρ.) ἀτρό’γους Στερελλ. (Αἰτωλ.) ἀτρούχιγους Στερελλ. (Αἰτωλ.)

Ετυμολογία

Ἐκ τοῦ στερητ. ἀ- καὶ τοῦ ἐπιθ.* τροχιστὸς < τροχίζω.

Σημασιολογία

1) Ὁ μὴ ἀκονισθεὶς εἰς τὸν τροχὸν κοιν.: Ἀτρόχιστο μαχαίρι-τσεκούρι-ψαλίδι κττ. κοιν. 2) Μεταφ. ὁ μὴ ἀσκηθεὶς σύνηθ.: Ἀτρόχιστος νοῦς. Ἀτρόχιστη γλῶσσα. Ἀτρόχιστο μυαλό.

Creative Commons

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές - CC BY-NC-SA

https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/