ἀποθεδὲν

Ενότητα:

Διαλεκτικό υλικό των εκδεδομένων τόμων του Ιστορικού Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσης της Ακαδημίας Αθηνών

Λήμμα

ἀποθεδὲν

Τύπος

Λήμμα

Μέρος του λόγου

Επίρρημα

Τυπολογία

ἀποθεδὲν ἐπίρρ. Πόντ. (Κρώμν. Οἰν. Σάντ. Τραπ. Χαλδ. κ.ἀ.)

Ετυμολογία

Καθ’ ἁπλολογίαν ἐκ τοῦ ἐπιρρ. *αποπουθεδὲν πλασθέντος ἐκ τῆς φρ. ἀποπουθὲ δὲν=ἔκ τινος μέρους τι. ᾽Ιδ. ἌνθΠαπαδόπ. ἐν ᾿Αθηνᾷ. 29 (1917) Λεξικογρ. ᾿Αρχ. 125.

Σημασιολογία

᾿Απὸ κἀνένα μέρος, μόνον εἰς προτάσεις ἐρωτηματικὰς καὶ ἀρνητικὰς ἔνθ’ ἀν.: ᾿Αποθεδὲν τιδὲν ’κ’ εἶδα (δὲν εἶδα τίποτε ἀποπουθενὰ) Χαλδ. ᾿Αποθεδὲν τιδὲν εἶδες; αὐτόθ. ᾽Κ᾿ ἔεις ἀποθεδὲν χαπάρ’ (οὐδαμόθεν ἔχεις εἴδησιν) Σάντ. ᾽Αποθεδὲν ἐλπίδαν ᾽κ᾿ ἔχω (οὐδαμόθεν ἐλπίζω) Οἰν. Συνών. ἀποπουδέν, ἀποπουθενά.

Creative Commons

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές - CC BY-NC-SA

https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/