ἀποκαμούσι
Ενότητα:
Διαλεκτικό υλικό των εκδεδομένων τόμων του Ιστορικού Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσης της Ακαδημίας Αθηνών
Λήμμα
ἀποκαμούσι
Τύπος
Λήμμα
Μέρος του λόγου
Ουσιαστικό
Γένος
Ουδέτερο
Τυπολογία
ἀποκαμούσι τὸ, Πελοπν. (Βυτίν. Κλουτσινοχ.) ἀπουκαμούσ’ Στερελλ. (Αἰτωλ. ᾿Αρτοτ.)
Ετυμολογία
Ἐκ τοῦ ρ. ἀποκάνω καὶ τῆς καταλ. -ούσι.
Σημασιολογία
1) Ὁ τελευταῖος οἶνος τοῦ βαρελλίου, τὸ σῶσμα Πελοπν. (Βυτίν. Κλουτσινοχ.) 2) Τὸ τελευταῖον ἀπόσταγμα τῆς ρακῆς Στερελλ. (Αἰτωλ. ᾿Αρτοτ.): Ἔπγιˬα κἀμπόσου ἀπουκαμούσ’ κὶ μὶ χάλασι.
Creative Commons
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές - CC BY-NC-SA