ἄθετος

Ενότητα:

Διαλεκτικό υλικό των εκδεδομένων τόμων του Ιστορικού Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσης της Ακαδημίας Αθηνών

Λήμμα

ἄθετος

Τύπος

Λήμμα

Μέρος του λόγου

Επίθετο

Τυπολογία

ἄθετος ἐπίθ. ἀμάρτ. ἄθιτους Ἴμβρ. ἄθηκτος Πόντ. (Τραπ.)

Ετυμολογία

᾿Εκ τοῦ στερητ. ἀ- καὶ τοῦ ἐπιθ. θετὸς < θέτω, παρ’ ὃ καὶ θήκω, ὅθεν τὸ ἄθηκτος. Πβ. καὶ τὸ ἀρχ. ἐπίθ. ἄθετος.

Σημασιολογία

1) Ὁ μὴ τεθείς, ὁ μὴ τεθειμένος Πόντ. (Τραπ): Τὸ φαεῖν ἀκόμαν ἄθηκτον ἔν᾽ ᾿ς σὴν φωτίαν. 2) Ὡς οὐσ., τὸ νὰ μὴ δύναταί τις νὰ τεθῇ που Ἴμβρ.: Τρεῖς μέρις τώρα ἡ --ἄρρουστους ἔ᾽ dοὺν ἄθιτου κὶ dοὺν ἄπιφτου (δὲν δύναται νὰ εὕρῃ ἡσυχίαν ὅπως καὶ ἂν πλαγιάση).

Creative Commons

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές - CC BY-NC-SA

https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/