Objets Tous les centres
<< 10
10 >>
<< 10
10 >>
Total: 316214
De Gregory προς Ιωάννη Κωλέττη
Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού
Δεν υπάρχει περιγραφή
De Kugenuck προς Ιωάννη Κωλέττη
Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού
Δεν υπάρχει περιγραφή
De Moleon προς [Ιωάννη Κωλέττη]
Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού
Δεν υπάρχει περιγραφή
De Parascheva P. Προς Ιωάννη Κωλέττη
Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού
Δεν υπάρχει περιγραφή
De l' acosmia au cosmos ou le partage des honneurs divins (Iliade, O 185 - 195)
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
De l' anthropos-philos, à la personne-agapè. (De l' esthétique du à l' ontologie de la personne)
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Η ανάπτυξη της μελέτης μας είναι στραμμένη κυρίως στη σημαντική ανάλυση των όρων του θέματος. Το πρόσωπο μαρτυρεί την ανωτερότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Σήμερα οι όροι «πρόσωπο», «άνθρωπος», «λογικό όν», θεωρούνται συνώνυμοι. Υπαινίσσονται το ίδιο οντολογικό θεμέλιο και επιφέρουν τις ίδιες νομικές και φιλοσοφικές συνέπειες. Αλλά το πρόσωπο επιχρίζει ταυτόχρονα το απρόσβλητο της αξιοπρέπειας και τη νομική ικανότητα του ανθρώπου. Το οντολογικό πρόσωπο έχει την ιδιαίτερή του ιστορία. Η έννοια του προσώπου δεν είναι ταυτόσημη με εκείνη του ανθρώπου. Πρόκειται μάλλον για το απαύγασμα μιας διανοητικής εξέλιξης, η οποία έχει την απαρχή της στον αρχαίο όρο πρόσωπο, δηλωτικό της όψης. Η ελληνική έννοια του προσώπου έχει γνωσιολογικό χαρακτήρα. Φανερώνει μια εξωτερικότητα (εξ ου και η έννοια του προσωπείου), η οποία εκπέμπει σήματα για την αναγνώρισή της. Έτσι το πρόσωπο σημαίνει την ανθρώπινη φύση και την προέλευσή της. Κατ΄ επέκταση το πρόσωπο δηλώνει τον ηθοποιό ή το θεατρικό πρόσωπο ή το πρόσωπο εκείνο που παίζει κάποιον ρόλο. Στην οντολογική ...
De la fécondité du concept de «kairos» dans un réflexion sur la dynamique et l' éthique de l' enseignement
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Με την ανάλυση της έννοιας του καιρού, δημιούργημα του αρχαίου ελληνικού στοχασμού, θα διατυπώσουμε ιδέες, που είναι σε θέση να γονιμοποιήσουν τον στοχασμό γύρω από τη δυναμική της διδασκαλίας ως γεγονότος. Αυτό το γεγονός, αυθεντικό σήμα της «μάθησης», εκδηλώνεται στον μαθητή ως εσωτερική αναγνώριση, αποκάλυψη. Η έννοια του καιρού, σύμφωνα προς τη σχετική θεωρία του Ε. Μουτσόπουλου, επιτρέπει να αντιληφθεί κανείς αυτή τη δυναμική, στην πλέον οξεία ιδιαιτερότητά της: ως πέρασμα από τα έξω πρός τα μέσα - ως ρύθμιση αυτού του περάσματος στην κατάλληλη στιγμή - ως ανησυχία κατά το αποφασιστικό, κρίσιμο βήμα, πριν από το οποίο τίποτε ακόμη δεν υπάρχει και πέρα από το οποίο όλα ήδη έχουν χαθεί, μέσα στην ουσιαστική ασυνέχεια, όπου η αλλοίωση πάντα απειλεί να διαβρώσει κάθε τι το νέο που πρόκειται να συμβεί. Προτείνεται λοιπόν η χαιριστική στάση ως γενναιόδωρη και συγχρόνως δημιουργική ρήξη για τη αντιμετώπιση των παρεκτροπών και σκοπέλων που απειλούν τη διδακτική πρακτική, όχι μόνο από διάβρωση, αλλά από απώλεια της ουσίας της. Ένα είδος παρεκτ...
De la nature de la surabondance du Premier chez Plotin
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
De la perception à la contemplation du beau dans le Banquet de Platon
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
De la stucture avant toute chose. Une ontologie de la structure est-elle possible?
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Θεωρούμενη κατά τους συστατικούς της παράγοντες και την δυναμική της συγκροτήσεως της, αλλά και κατά την πραγμάτωση της διά της ολοκληρώσεως της ως οντότητος μοναδικής, η δομή επιβεβαιώνεται όχι μονάχα ως ον, αλλά και, τηρουμένων των αναλογιών, ως αξία: ως ον, έστω και δυνάμει, πλην έτοιμο ν' αναπτυχθεί ως εκ της δυναμικής του και να επικρατήσει, ως εκ του κύρους του, επί των συνθηκών τόσο της μοναδικότητός του όσον και εκείνων που διέπουν την ύπαρξη των οντοτήτων προς τις οποίες καλείται να εταιρισθή, παραμένοντας ωστόσο στοιχείο κυρίαρχον. Οι παντοίοι σύγχρονοι μας «αποδομισμοί» δεν είναι παρά μιμήσεις της παλαιάς δεδοκιμασμένης αναλυτικής μεθόδου. Η καθιέρωση μιας οντολογίας της δομής ισχύει για όλες τις όψεις του φιλοσοφικού προβληματισμού ιδιαίτερα όμως για την καλλιτεχνικήν δημιουργίαν όπου η δομή του δημιουργούμενου έργου ενεργεί ως κυρίαρχος δεσμός προς τον οποίον τα δευτερεύοντα στοιχεία του συνόλου συνείρονται....
De la vie des formes aux formes de vie
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν πρέπει να επικεντρώνουμε το βλέμμα μας στη λέξη αλλά στις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτή διαρθρώθηκε. Αυτό καθίσταται πλέον εμφανές με το παράδειγμα της μουσικής και της κριτικής που ασκεί ο Wittgenstein (σε μία από τις Wermische Bemerkungen, 1947) στο επιχείρημα του Tolstoy, όσον άφορα το «αισθηματικό» περιεχόμενο της μουσικής. Υπό το πρίσμα του παραδείγματος αυτού, αλλά και εκτός αυτού, καταδεικνύω ότι αντικείμενο της μελέτης μου αποτελεί το γεγονός ότι ο βίος των μορφών και οι μορφές του βίου, συμπίπτουν, ή μάλλον ότι ο ένας είναι συνδεδεμένος με τις άλλες. Η συνάφεια που παρατηρείται στις μορφές αυτές αποτελεί σημείο-κλειδί για τον πυρήνα μιας ανάλογης κουλτούρας η οποία επιτρέπει την υπέρβαση της άποψης ότι το να ζει κανείς σημαίνει να ζει έναν συγκεκριμένο βίο, προκειμένου να καταδείξει ότι η έκφραση των μορφών είναι και η ίδια μία μορφή βίου. Η άποψη αυτή που εφαρμόσθηκε σε μουσικά έργα, εμπνευσμένη από τη θεωρία του μουσικολόγου Boris de Schloezer, συνάδει προς την αυτονομία του μουσικού έργου, του οποίου ο Wittgenstein παρα...
