ΑΑ portal

Gesunder Menschenverstand und Metaphysik. Analytische Bemerkungen zur antiken Philosophie

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"

Η Αναλυτική φιλοσοφία του παρόντος έθεσεν υψηλάς αξιώσεις εις τον φιλοσοφικόν στοχασμόν : Αφ' ενός ζητεί να εξασφαλίση το παρόν και το μέλλον της Φιλοσοφίας, αφ' ετέρου επιθυμεί να κάμη «εκκαθάρισιν λογαριασμών» με την Φιλοσοφίαν του παρελθόντος, άρα την αρχαίαν Ελληνικήν. Είναι επόμενον, ότι κάθε μορφή φιλοσοφικών στοχασμών πρέπει να λάβη θέσιν έναντι της κινήσεως αυτής, ακόμη και όταν πρόκειται να ερμηνεύση αρχαίαν Φιλοσοφίαν. Η σύγχρονος συζήτησις διεξάγεται επί τριών πεδίων : 1. Διασαφήνισις της σχέσεως της Φιλοσοφίας προς τον προ-επιστημονικόν κόσμον και την επιστήμην. 2. Προσδιορισμός της μεθόδου, της «γλωσσολογικής» και της επιχειρηματολογίας της Φιλοσοφίας εις αντιπαράθεσιν προς τα ανάλογα σημεία των δύο άλλων κόσμων. 3. Εξασφάλισις μιας βεβαίας καταστάσεως αιωνίας ειρήνης (Kant) εντός της Φιλοσοφίας, καθ' ην οι φιλοσοφούντες θα είναι εις θέσιν να υψώσουν τον κλάδον των από την κατάστασιν της ατομικής δόξης εις εκείνην της καθολικής επιστήμης. Τούτο συνεπάγεται μιαν μεταφιλοσοφικήν εξήγησιν του γεγονότος, διατί αι προηγούμεναι γεν...

Gilles DELEUZE, Ο Μπερξονισμός· εισαγωγή - μετάφραση - επίμετρο, Γιάννης ΠΡΕΛΟΡΕΝΤΖΟΣ, Αθήνα, Scripta, 2010, 240 σσ.

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"

Δεν υπάρχει περιγραφή

Globalisation, Functional, Brain Asymmetry and the Culture Integration Issue

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"

Δεν υπάρχει περιγραφή

Golfo MAGGINI, Habermas and the Neo-Aristotelians: Discourse Ethics in Jürgen Habermas and the Challenge of Neo-Aristotelianism, with Appendices by S. Virvidakis and K. Kavoulakos, Athens, Patakis Press, 2006, 414 pp.

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"

Δεν υπάρχει περιγραφή

Governance Facing Values in an Era of Globalization

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"

Η παγκοσμιοποίηση είναι μια οικονομική θεωρία. Είναι, επιπλέον, και ένα είδος ιδεολογίας, και, φυσικά, μια πράξις, η οποία δοκιμάζεται επί τη βάσει της αποτελεσματικότητάς της. Ο υψηλός βαθμός κίνδυνου που θα μπορούσε να εμπεριέχεται στην υιοθέτηση της έχει ήδη καταγγελθεί σχετικά νωρίς. Είναι καθήκον της όποιας ευσυνείδητης και καλά καταρτισμένης ομάδας διακυβέρνησης, η οποία έχει και συναίσθηση της αποστολής της, να μεριμνά για την παγκόσμια τάξη πραγμάτων, ούτως ώστε να αποτρέπει διοικητικές δυσλειτουργίες, οι οποίες μπορεί να ποικίλλουν από ελαφρώς παραβατικές συμπεριφορές μέχρι εντελώς καταστροφικούς χειρισμούς. Η άμεμπτος διακυβέρνηση προϋποθέτει την ανάλογη προπαρασκευή των πολιτών που πέπρωται να την ασκήσουν. Το κλασσικό ιδεώδες της καλοκαγαθίας, τουτ΄ έστιν της πολιτιστικής επάρκειας και της ηθικής ακεραιότητας, είναι ακόμα και τώρα επίκαιρο. Ο Πλάτων, στα βήματα του Δάμωνα της Όας, ο οποίος έζησε έναν αιώνα πριν από αυτόν, υπέδειξε με σαφή τρόπο τα παιδαγωγικά πρότυπα και μεθόδους που πρέπει να ακολουθούνται, προκειμένου αυτό το...

Grammaire du mot «Dieu», selon Wittgenstein

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"

Σκοπός αυτού του άρθρου είναι, αφού πρώτα αναλύσει τις διαφορετικές χρήσεις του ουσιαστικού «Θεός» που εμφανίζονται στα «παιχνίδια της γλώσσας» μας, να εξετάσει κατά πόσον η λέξη είναι δηλωτική μιας ρητής ή άρρητης θεολογίας. Η εργασία βασίζεται στη φιλοσοφία της γλώσσας του Ludwig Wittgenstein (1889- 1951), στις αρχές του οποίου γίνεται αναφορά. Είναι πιθανό να βρει κάποιος στο έργο του Wittgenstein τα πρώτα στοιχεία μιας τέτοιας ανάλυσης. Στη μελέτη αυτή θα γίνει φανερό ότι υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον, τόσο φιλοσοφικό όσο και θεολογικό, για μια εξέταση της γραμματικής ανάλυσης της λέξης «Θεός». Το ουσιαστικό «Θεός» όχι μόνο αποδεικνύεται σημαντικό, ως θεολογική έννοια, αλλά ανοίγει μια συνεχή εν δυνάμει θρησκευτική ερμηνεία του κόσμου μέσα στον πολιτισμό στον οποίο εμφανίζεται, και επομένως συγκροτεί μια σημαντική αρχή, που ωστόσο περνά συχνά απαρατήρητη. Όπως συμβαίνει και με την Παρισινή μονάδα μέτρησης μήκους, το μέτρο, έτσι κι αυτό συνιστά μια πιθανή μονάδα μέτρησης του κόσμου....

H αριστοτελική Κινητική

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"

The present article is a critical exposition of the Aristotelian theory of motion in its essential aspects and necessary development. Aristotle’s definition of motion in terms of potentiality and actuality is at first analyzed, and the correspondence of its specificity with the general attitude of intuitional – speculative thought is indicated. The Aristotelian considerations of the nature of the dynamical relations is next considered. The latter have the form of an asymmetrical, linear dependence (action), and not that of mutual action and inter – determination (interaction). This clearly shows the theory’s intimate connection with immediate experience where human action is the prevailing factor. The uni – directional character of the kinetic relation, entails an absolute distinction between mover and moved. The latter distinction implies, by abstraction, the principle of inertia and the vacuum, which are then rejected on the basis of their contrariety with phenomena. The specificity of intuitional – speculative thought is here manifest. ...