Objets Κέντρον Ερεύνης Ελληνικής Φιλοσοφίας
<< 10
10 >>
<< 10
10 >>
Total: 4244
E. Moutsopoulos, Poïésis st Technè, Idées pour une philosophie de l' art, Montréal Montmorency, 1994, 3 vols., 1: L' excellence du plus être; 2: Instauration et vibration; 3: Évocations et résurgences. 780 pp., en tout.
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
E. Moutsopoulos: Aegean Philosophers (in Greek), Athens, The Aegean Foundaition, 1991, 243 pp.
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
ENKLIMA - ΕΓΚΛΙΜΑ. Untersuchungen zur fruhgeschichte der griechischen astronomie, geographie und der sehnentafeln
Ενότητα: Eκδόσεις και επανεκδόσεις του Κέντρου Ερεύνης Ελληνικής Φιλοσοφίας
Δεν υπάρχει περιγραφή
Echi pirroniani in Bione di Boristene
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Ο Βίων ο Βορυσθενίτης υπήρξε, συμφωνά με τη μαρτυρία του Διογένους Λαέρτιου, ένας στοχαστής ο οποίος δέχτηκε επιρροές από πολλές διαφορετικές φιλοσοφικές σχολές. Ως μαθητής του Κράτητος, υπήρξε ακαδημικός· εν συνεχεία υιοθέτησε τον κυνικό τρόπο ζωής (και ως κυνικός έχει μείνει γνωστός έως σήμερα, υπό την έννοια ότι τα σχετικά με αυτόν αποσπάσματα και οι μαρτυρίες, φέρουν ολοφάνερα τη σφραγίδα των Κυνικών)· υστέρα έγινε μαθητής του Θεοδώρου του Άθεου, δηλαδή Κυρηναϊκός, και τέλος στράφηκε στην Περιπατητική σχολή, ως μαθητής του Θεοφράστου. Σε αυτό το άρθρο υποστηρίζεται ότι, πέρα από τις διάφορες επιρροές που δέχτηκε ο Βίων στη διάρκεια της έντονης πνευματικής ζωής του, μπορεί να προστεθεί και εκείνη του Πύρρωνος. Από χρονολογικής και γεωγραφικής απόψεως είναι απολύτως πιθανό να υπήρχε μια προσωπική και άμεση σχέση ανάμεσα στον Πύρρωνα και στον Βίωνα, από τη στιγμή που ο Βίων είναι αμέσως μεταγενέστερος του Πύρρωνος (το floruit του οποίου συμβαίνει γύρω στο 325/320 π.Χ.) και από το 314 και έπειτα έζησε στην Αθήνα, όπου ο Πύρρων ανέλαβε την ...
Eco-Cosmology as the Foundation of the Cultural Reconstruction
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Κεντρική ιδέα του άρθρου είναι η άποψη ότι η κοσμολογία μας συνδέεται άμεσα με τη ζωή και τον πολιτισμό μας. Δεν είναι η κοσμολογία μια αφηρημένη κατασκευή αλλά η ορθολογική απάντηση στο ερώτημα για τον κόσμο, απάντηση που συνδέεται με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Όμως η αντίληψη της πραγματικότητας δεν είναι ποτέ άμεση και «καθαρή» — κατά τον συγγραφέα είναι πάντοτε αποτέλεσμα διαμεσολάβησης του νού κι έτσι ο νους μας είναι εγγενώς συνυφασμένος με την κοσμολογία μας, άρα η κοσμολογία μας συνδέεται άμεσα με τη ζωή και τον πολιτισμό μας, αφού ο νούς είναι που διαμορφώνει και τη ζωή και τον πολιτισμό. Το άρθρο χωρίζεται σε πέντε ενότητες. Στην πρώτη ο συγγραφέας διαπιστώνει —με μια ιστορική αναδρομή— ότι υπάρχουν περισσότερες από μια κοσμολογίες και ότι καμιά δεν έχει δικαίωμα να διεκδικεί τα πρωτεία, τουλάχιστον με επιστημονικά κριτήρια. Στη δεύτερη ενότητα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι χρειαζόμαστε μια νέα κοσμολογία ως μήτρα του τρόπου ζωής και πράξης μας, διότι η κοσμολογία μέσω της φιλοσοφίας και των αξιών προσδιορ...
Ecphantus Theory of the Constitution of the Cosmos
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Ο Έκφαντος ο Κροτωνιάτης, ο οποίος εγεννήθη περί το 395 π. Χ. και απέθανε περί το 330 π. Χ., υπήρξε διαπρεπής φιλόσοφος και αστρονόμος. Μαθητής του Ικέτου και επιφανές μέλος της Σχολής των Συρακουσών, ο Έκφαντος απεφάνθη ότι ο κόσμος σύγκειται εξ ωρισμένου πλήθους αοράτων αδιαιρέτων σωμάτων τα οποία κινούνται εντός του κενού χώρου. Προς αιτιολόγησι της ενότητος εκάστου αδιαιρέτου σώματος ο Έκφαντος συνέλαβε αδρομερώς την έννοια του μεσονίου (δύναμις) ενώ προς αιτιολόγησι της κινήσεως εκάστου αδιαιρέτου σώματος εσφαλμένως υπέθεσε την ύπαρξη ακτινοβολίας προερχομένης εκ του εσωτέρου πυρός της Γής (θεία δύναμις). Κατά την Έκφαντον τα αδιαίρετα σώματα συναποτελούν τον διαστελλόμενον σφαιροειδή κόσμον ο οποίος διέπεται υπό της θείας πρόνοιας....
Ein Versuch zur Lösung des «sokratischen Problems»
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Το αινιγματικό πρόσωπο του ιστορικού Σωκράτη έγινε αντικείμενο έρευνας στην ιστορία της Φιλοσοφίας και την Παιδαγωγική, διότι είχε ανάγκη ερμηνείας. Ο Κ. Jaspers Και ο Th. Meyer ετόνισαν την δυνατότητα σχηματισμού μιας μοναδικής εικόνος του ιστορικού Σωκράτη. Υπάρχουν όμως και άλλες πολυπληθείς εικόνες του Σωκράτη, που είναι σχεδιάσματα των διαφόρων ιστορικών εποχών, ώστε να καταλήγωμε στο συμπέρασμα: «Στον καθένα ο Σωκράτης του». Υπ’ αυτήν την έννοια παρουσίασε ο B. Böhm την ποικιλία των εικόνων του Σωκράτη κατά τον 18ον αιώνα και έγραψε, ότι το βαθύτερο σωκρατικό πρόβλημα δεν έγκειται στο πως ήταν ο Σωκράτης ως ιστορικός άνθρωπος, αλλά στο πως η μορφή του επέρασε και καλλιεργήθηκε μέσα στην ευρωπαϊκή ιστορία, οπότε τίθεται πάλιν το πρόβλημα, εάν μέσα στις πολλές αυτές εικόνες του Σωκράτη υπάρχη ένα γνώρισμα, το οποίον παραμένει σε όλες το ίδιο. Η γνώμη της συγγραφέως είναι, ότι υπάρχει ένα καθολικό γνώρισμα, που παραμένει το ίδιο μέσα στην διαφοροποίηση αυτή των μορφών του Σωκράτη. Την γνώμη της αυτή εξηγεί λέγοντας, ότι η ίδια η δομή τη...
Eine kantische Frage in der Lehre des Herakleitos
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
Einfachheit oder identität. Das Äubere der Verschiedenheit nach dem heiligen Gregorios von Nyssa
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Στην ανάπτυξη της δημιουργίας η ετερότητα σημειώνεται ως αναπόφευκτη και απαραίτητη επιλογή. Η ετερότητα είναι η φυσική ζωή ενώ η ταυτότητα αποτελεί προνόμιο και ιδιότητα του δημιουργού της ζωής. Βεβαίως σε ένα εσωτερικό επίπεδο θέασης, για την κατοχύρωση της ετερότητας προϋποτίθεται η ταυτότητα. Με την έννοια βέβαια της αρμονίας και μάλιστα της παλίντονης αρμονίας σε μικρογραφική διαπίστωση προβάλλεται η ταυτότητα του ανθρώπινου σώματος. Ο άνθρωπος ως μικρογραφία του σύμπαντος χαρακτηρίζεται από την ετερότητα ως κλίση, ως δομικό στοιχείο της φυσιολογίας και των γενετικών του χαρακτηριστικών. Ωστόσο, το χαρακτηριστικό αυτό αντίκειται στην ηθική επιταγή της ταυτότητας και της υπέρβασης της ετερότητας. Ετερότητα στον ηθικό βίο σημαίνει πτώση, διάσπαση, αμαρτία. Αποτέλεσμα της ετερότητας στον ηθικό βίο είναι η διάσπαση των σχέσεων του ανθρώπου με τον θεό, τον εαυτό του και το περιβάλλον. Η ταυτότητα ως ενότητα προϋποθέτει την υπέρβαση της ετερότητας. Η υπέρβαση αυτή καθίσταται δυνατή μέσα στα πλαίσια μιας ηθικής αγωνιστικής και της αυθυπέρβ...
Einheit und Vielheit der ethischen Vortrefflichkeit bei Aristoteles
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Στο παρόν κείμενο εξετάζεται η εννοιολογικά θεμελιώδης σημασία άλλα και η αναπόφευκτα εξειδικευμένη πολυσημία της ηθικής υπεροχής, την οποία ο Αριστοτέλης πραγματεύεται υπό τον όρο της αρετής. Η άμεση προϊστορία του προβλήματος ανάγεται στον διάλογο Μένων, όπου ο Πλάτων, υποβάλλοντας σε λογικό έλεγχο την άποψη του Γοργία, απέδωσε έμφαση στην εξασφάλιση ενός ορισμού της αρετής, ο οποίος μέσω της καθολικής ισχύος του θα υπερέβαινε την πληθώρα των πολλαπλών αντιλήψεων περί αρετής, όπως αυτές προκύπτουν αναπόδραστα στη σφαίρα της εμπειρικής προφάνειας του κοινωνικού και πρακτικού βίου. Στον Αριστοτέλη, από την άλλη, ασφαλώς ήταν γνωστή και η κατάφαση της πολυμορφίας της αρετής στο επίπεδο της επεξεργασίας της οικειοπραγίας των διαφόρων τάξεων της έλλογα οργανωμένης πλατωνικής πολιτείας. Η αριστοτελική αντιμετώπιση του προβλήματος εκκινεί, σε συνέχεια της πλατωνικής προβληματικής, από τον στόχο της συγκρότησης της εννοιολογικής ενότητας της αρετής, κάτι που το επιτυγχάνει ο Αριστοτέλης προσφεύγοντας στον πανανθρώπινο αλλά και κοινωνικά σημαντι...
Einige grundsätzliche Betrachtungen zur Affektentheorie des Aristoteles (Hauptsachlich in der Rhetorik)
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Η εργασία αυτή περιλαμβάνει μερικές αναλυτικές παρατηρήσεις για την έννοια «πάθος» (πάσχειν) στον Αριστοτέλη και κύρια στη Ρητορική του. Για να γίνει κατανοητή η σημασία και ο ρόλος της έννοιας «πάθος» στη Ρητορική (Ηθική και Ψυχολογία) κρίνεται επιβεβλημένη η συσχέτιση της έννοιας αυτής με τις επίσης θεμελιακές έννοιες «διάθεσις» (διάκεισθαι) και «έξις» και τα συμφραζομενά της στη Ρητορική: (τον κριτήν) κατασκευάζειν, (ποιόν τινά) φαίνεσθαι. Αρχικά διαπιστώνεται η διαφοροποίηση της «διαθέσεως» από την «έξιν», και του «πάθους» από την «διάθεσιν» και την «έξιν», ενώ γίνεται αναφορά και στα κοινά της σχέσης τους. Ο ορισμός της έννοιας «πάθος» στο 2° βιβλίο της Ρητορικής συντίθεται από τρία στοιχεία, τα οποία αναλύονται διεξοδικά: 1. Τα πάθη είναι κινήσεις της ψυχής. 2. Οι άνθρωποι επηρεάζονται από τα πάθη (τους). 3. Τα πάθη συνοδεύονται από λύπη ή ηδονή. Μετά τις διαπιστώσεις, οτι α) το ορεκτικόν περιλαμβάνει τις έννοιες «πάθος», «επιθυμία» και «βούλησις» και τα περιεχόμενά τους, οτι β) στη Ρητορική II, 2-11, όπου γίνεται ξεχωριστή έκθεση ...
