Objets Κέντρον Ερεύνης της Ιστορίας του Ελληνικού Δικαίου
<< 10
10 >>
<< 10
10 >>
Total: 11921
«Οἱ κωδικοποιήσεις τῆς μετακλασικῆς περιόδου: Γρηγοριανός, Ἑρμογενειανός και Θεοδοσιανός κώδικας»
Ενότητα: Μελέτες Ιστορίας Δικαίου
36
«Προξενηταί», «προξενητικά» και «ἑρμηνευτικά» αυτών. Διαμεσολαβήσεις στη σύναψη θεμιτών συμφώνων κατά τη ρωμαιοβυζαντινή περίοδο
Ενότητα: Μελέτες Ιστορίας Δικαίου
L. Paparriga-Artemiadi, «Προξενηταί», «προξενητικά» et «ἑρμηνευτικά». Médiation pour la conclusiom de conventions licites pendant la période romano-byzantine. L’exercice de courtage a été l’objet d'un contrat consensuel bien reconnu par le droit romano-byzantin, malgré les réserves émises par Ulpianus et soulignées par la disposition 50.14.3 du Digeste concernant la bienséance d’une demande de commission rémunérant les services d'un courtier. De plus, d’une façon indirecte mais très claire, la médiation, malgré la relation légale, -apparemment voisine- qu’elle présente avec les conventions consensuelles de bonne foi (mandat, louage de services), n’est pas conductible avec les demandes en action, prévues par celles-ci. La revendication d'une commission rémunérant les services du courtier avait été faite à travers le processus de cognitio extra ordinem, à savoir avec l’intervention extraordinaire du détenteur du pouvoir judiciaire. Cet élément supplémentaire, dénote que le contrat de médiation est considéré comme une convention ne faisant p...
«Το Κατάστημα των Νοταρίων: κανονιστικές ρυθμίσεις του συμβολαιογραφικού επαγγέλματος στις αρχές του 19ου αιώνα στα Ιόνια Νησιά»
Ενότητα: Μελέτες Ιστορίας Δικαίου
F. Karlafti-Mouratidi: “The Notary’s store: Rules for the profession of notary public at the beginning of the 19th century in the Ionian Islands” In this study we approached and then analyzed issues relating the notarial profession during the first two decades of the 19th century in Corfu island and generally in the Ionian Islands. The primary material that had been at our disposal was mainly regulations upon notary, as well as official correspondence of the competent authority and the administration. Therefore, specific articles refer to the conditions, which anyone who wants to practice the notary must comply with. Namely, the candidate notary public had to be characterized by his morality and good behavior, in addition to qualifying the required knowledge. The function of the audit mechanisms had nearly always been a priority of each administration. Thus, the prohibition for contacts in separated sheets is timelessly repeated, a practice that it would be likely to have consequences on the legitimate interests of the contracting parti...
«Φυσικά τέκνα » στη Βενετοκρατούμενη Κρήτη. Αρχειακές μαρτυρίες και νομικές προεκτάσεις ενός κοινωνικού φαινομένου
Ενότητα: Μελέτες Ιστορίας Δικαίου
38
«Ἀραὶ καὶ νόμοι καὶ φυλακαί». Θεϊκή τιμωρία και ποινή στις αρχαιοελληνικές πόλεις
Ενότητα: Μελέτες Ιστορίας Δικαίου
M. Youni: « Ἀραὶ καὶ νόμοι καὶ φυλακαί». Châtimenr divin et sanction pénale dans les poleis grecques La présente étude a comme point de départ deux inscriptions provenant de Téos en Asie Mineure, dont l'une se réfère aussi à Abdère, colonie de Téos en Thrace. Toutes deux sont analysées dans le cadre historique de leur époque politiquement agitée, et comparées du point de vue terminologique et technique à plusieurs textes épigraphiques et littéraires grecs. Malgré le titre d'Imprécations Téiennes sous lequel ils sont connus, le contenu des deux textes est purement normatif et politique: ces textes législatifs indigent des peines du droit positif aux auteurs des crimes politiques les plus graves spécifiés par la loi, comme la trahison de la polis, l'établissement de tyrannie ou la réduction de ces citoyens en esclavage. La peine prévue, désignée par l’expression «apollysthai auton kai genos», loin d'exprimer une imprécation vague d'ordre religieux, est la mise hors la loi de l’auteur et de l’instigateur de ces crimes avec leur descendance ;...
«ἐξ αἰτίων δικαίων τε καὶ νομίμων» (ex justis et legitimis causis). Η utilitas ως δικαιολογητική αρχή της πολιτικής πράξης
Ενότητα: Μελέτες Ιστορίας Δικαίου
Dimitra I. Karaboula: Ex iustis et legitimis causis Jede Gesellschaft bildet ihren eigenen Massstab für ihr Recht-Sein und formt danach ihre eigenen Wertvorstellungen. In ihrer alltäglichen Erfahrung gilt für wahr, was diese Gesellschaft, nämlich die Mehrheit und daher die massgebende politische Gruppe in ihr. für wahr hält und daher für verpflichtend erklärt. Daher ist für sie jeweils Recht, was sie festsetzt, und damit eben, weil sie es für wahr hält, das Rechte. In der Spätantike wurde die Monarchie unter gewissen Voraussetzungen als die beste Staatsform dargestellt, wobei die gute Gesinnung der Herrscher für ihre Untertanen und ihre tätige Fürsorge die beiden Grundlagen der Rechtfertigung der Monarchie sind. Aufgabe des Kaisers ist es. die Staatsordnung bzw. die Lebensordnung so zu gestalten, dass die ihm von Gott anvertraute Gemeinschaft der Menschen ihre Vollendung erfährt (καλώς ßiol). Die beste Ordnung ist also nur dann wirksam, wenn eine Autorität besteht, die sie einhält und sich auf Gebieten betätigt, wie der Rechtsschöpfung, ...
«Ἡ ἰδέα τῆς ἀποκαταστάσεως τῶν συναφίων...» Ένας διοργανισμός συναφίων του 1831
Ενότητα: Νομικές Πηγές της Μεταβυζαντινής Περιόδου και του Νεοτέρου Ελληνισμού
36
«Ἡ ἰδέα τῆς ἀποκαταστάσεως τῶν συναφίων...» Ένας διοργανισμός συναφίων του 1831
Ενότητα: Νομικές Πηγές της Μεταβυζαντινής Περιόδου και του Νεοτέρου Ελληνισμού
36
«Ἡ ἰδέα τῆς ἀποκαταστάσεως τῶν συναφίων...» Ένας διοργανισμός συναφίων του 1831
Ενότητα: Νομικές Πηγές της Μεταβυζαντινής Περιόδου και του Νεοτέρου Ελληνισμού
36
«Ἡ ἰδέα τῆς ἀποκαταστάσεως τῶν συναφίων...». Ένας διοργανισμός συναφίων του 1831
Ενότητα: Μελέτες Ιστορίας Δικαίου
36
