Τεκμήρια από Όλα τα κέντρα
<< 10
10 >>
<< 10
10 >>
Σύνολο: 316214
Die Willenfreiheit bei Klemens von Alexandrien
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Οι μελέτες που έχουν γραφή γύρω από το έργο του Κλήμεντος, του πρώτου αξιολόγου χριστιανού λογίου και φιλοσόφου, κινούνται σχεδόν πάντοτε ανάμεσα σε δυό ακρότητες: είτε διαβλέπουν στον Κλήμεντα κυρίως τον οπαδό μιας φιλοσοφικής σχολής είτε μόνο τον χριστιανό. Για τον Κλήμεντα δεν υπάρχει όμως ευκρινής διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ελληνική φιλοσοφία και την χριστιανική αλήθεια· και τα δύο είναι έργο του ενός Θεού. Όπως στον Φίλωνα τον Αλεξανδρέα η ελληνική φιλοσοφία συμφιλιώνεται με την αποκάλυψη της Παλαιάς Διαθήκης έτσι και στον Κλήμεντα πραγματοποιείται η από άποψη ιστορίας του πνεύματος αβίαστη και αμοιβαία ωφέλιμη συνάντηση των δυό μεγεθών, του ελληνικού πνεύματος και της χριστιανικής αλήθειας. Πρόκειται για μια τάση του πνεύματος και της χριστιανικής αλήθειας. Πρόκειται για μια τάση του πνεύματος, που διήκει σε πολλά τμήματα της πατερικής και γενικά της αρχαίας εκκλησιαστικής γραμματολογίας· χαρακτηριστική είναι η περιγραφή της στάσης αυτής, όπως μας την παρέδωσε ο συνοψιστής της πατερικής παράδοσης Ιωάννης Δαμασκηνός: «Πρώτα λοιπ...
Die ethische aufstellen des rechts in G. Radbruchs Rechtsphilosophie. Ideen, Begriffe und Geltung des Rechts
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Η αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στην εξέλιξη του δικαίου και την κοινωνία μας είναι ήδη γνωστή. Στην πρώτη γραμμή βρίσκονται τα ήθη (ως κοινωνικές σχέσεις, ενδεχομένως με μία θρησκευτική-χριστιανική χροιά) ενώ στη συνέχεια ο νομοθέτης επιχειρεί τη διατύπωση της ουσίας του Νόμου. Μέσα απ΄ αυτό προκύπτουν τα εξής ερωτήματα: (α) Υπάρχει συσχέτιση μεταξύ Δικαίου, Ηθικής και Πολιτικής; (β) Ποιά είναι η σημασία της Δικαιοσύνης; (γ) Υπερισχύει το Φυσικό ή το Θετό Δίκαιο; (δ) Σε τελική ανάλυση ποιά είναι η θέση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσα στο δικαιικό χώρο; Αυτές όλες είναι έννοιες, τις οποίες σχολιάζει ο G. Radbruch στη Φιλοσοφία του Δικαίου του και συνεχίζει αναλύοντας πως αυτές οι αξίες, οι οποίες προέκυψαν μέσα απ΄ την ηθική και τα ήθη, λειτουργούν μέσα στο χώρο του δικαίου και γιατί αυτή τους η λειτουργία ονομάζεται αξιολογικός σχετικισμός....
Die natur als Schau in der Sicht Plotins
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Ο Πλωτίνος χαρακτηρίστηκε ως ο στοχαστής της ολότητας. Κατ΄ αυτόν ο κόσμος είναι μια οργανωμένη ενότητα, ένας οργανισμός· κυριαρχείται από «συμπάθεια» και τελεί κάτω από ένα γενικό νόμο: όλα τα μέλη του παρουσιάζουν κοινότητα ενέργειας, σκοπών και «πάθους». Η φύση στον Πλωτινό έχει μια διπλή έννοια: είναι η «natura naturata» και συγχρόνως η «natura naturans». Δημιουργείται και δημιουργεί ακατάπαυστα. Οι δυνάμεις της είναι ανεξάντλητες και στην ουσία ακατακερμάτιστες. Διατηρεί την ενότητά της, γιατί είναι «ζώον συμπαθές» και πλημμυρίζεται από τον Λόγο της παγκόσμιας ψυχής. Υπ΄ αυτήν την έννοια η Φύση η ίδια είναι προϊόν του Λόγου ή της «θεωρίας» (της θεάς). Η ασταμάτητη «ποίηση» δημιουργικότητα της Φύσης είναι αποτέλεσμα αυτής της θεάς. Η «ποίηση» της Φύσης χωρίζεται από την «πράξη» γι΄ αυτό στην «ποίηση» το Είναι και το Δέον ταυτίζονται. Ποιοί είναι τώρα οι σκοποί της αέναης δημιουργικότητας της Φύσης; Πρώτον για σκοπούς στη Φύση, με την ηθική σημασία και σχέση, δεν μπορούμε να ρωτάμε. Δεύτερον η απάντηση στο ερώτημα τούτο είναι μόνον η ...
Die philosophisch-ästhetischen Aspekte des byzantinischen Bilderstreites
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Η εικονομαχία είχε μεταξύ των άλλων και αίτια οφειλόμενα στην αισθητική αξιολόγηση των εικόνων. Ενώ το κέντρο της αρχαίας ελληνικής αισθητικής ήταν η μιμητική θεωρία των απεικονίσεων, η χριστιανική αντίληψη, που κορυφώνεται στα έργα του ψευδο - Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, τονίζει τον συμβολικό και αναγωγικό χαρακτήρα της εικόνας. Οι αισθητικές αρχές της εικονογραφίας από τον 4ο αιώνα και εξής, στηρίζονταν και στην μιμητική και στην συμβολική θεωρία και πήραν επίσημο χαρακτήρα με τον 82ο κανόνα της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου. Η κατεύθυνση της εικονογραφίας από τον 8ο και τον 9ο αιώνα καθοριζόταν α) από την συμβολική θεωρία του ψευδο – Διουνυσίου του Αρεοπαγίτου, β) από την μυστηριακή θεώρηση της εικόνας και γ) από την χριστιανική δογματική. Διάφοροι συνδυασμοί των απόψεων αυτών παρουσιάσθηκαν κατά την εικονομαχία. Οι εικονομάχοι ξεκινώντας από ωρισμένα χωρία της Αγίας Γραφής κατέκριναν τις ανθρωπόμορφς απεικονίσεις του Χριστού και απέρριπταν τον «ηδονικό» χαρακτήρα της εικόνας. Δεν αρνούνταν εντελώς την αισθητική πλευρά των εικόνων, αλλά με β...
Die wichtigsten Grunde der Apostasie des Georgios Gemistos (Plethon)
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Στην παρούσα μελέτη διαπιστώνεται και τεκμηριώνεται ο αυστηρός μονοθεϊσμός του Γεμιστού σε αντιδιαστολή προς τον τριαδικό θεό των Χριστιανών. Η πολυθεΐα του έγκειται στην θρησκευτική λύση του πλατωνικού προβλήματος του «ενός και των πολλών». Συνίσταται σε μιαν ιεράρχηση αλλεπαλλήλων θεοτήτων που εκπορεύονται από το υπερούσιον Εν και καταλήγουν στον άνθρωπο, ο οποίος συνιστά το μεθόριον μεταξύ του θείου και του θνητού. Η λύση αυτή του Γεμιστού αποτελεί μεταξύ άλλων ένα ιδεολογικό αντίβαρο στον εκχριστιανισμένο Αριστοτελισμό, και κυρίως στην ακραία και συστηματική έκφρασή του, τον Θωμισμό, ο οποίος είχε με επιτυχία εισβάλει στο Βυζάντιο τους τελευταίους αιώνες πριν από την Άλωση. Στη συνέχεια αντιδιαστέλλεται ο παραλληλισμός που έχει γίνει μεταξύ του Νίτσε και του Γεμιστού, ως προς την αντιχριστιανικότητά τους, και υποδηλώνεται η χριστιανική προέλευση της έννοιας (παρά την εκκοσμίκευσή της) της βούλησης στον Νίτσε. Στο σημείο αυτό ο Γεμιστός, αποποιούμενος την χριστιανικήν έννοια του αυτεξουσίου, θεωρεί την βούληση ως υποκείμενη στην φρόνη...
Différence, souveraineté et justice
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Κατά την νομική της έννοια, η κυριαρχία ορίζεται ως η ανώτατη εξουσία μέσα στο Κράτος. Στο δημοκρατικό πολίτευμα, φορέας της κυριαρχίας είναι ο λαός (δήμος). Ένα δημοκρατικό ιδεώδες κυριαρχίας θεμελιώνεται πάνω σε μια αντίληψη δικαιοσύνης, δηλαδή πάνω στις αρχές της ελευθερίας και της ισότητας. Η ισότητα των ανθρώπων εδράζεται πάνω στην κατοχή ενός minimum αριθμού κοινών ιδιοτήτων, οι οποίες συγκροτούν την κοινή, οικουμενική ανθρώπινη ταυτότητα (φύση). Εκτός, όμως, από τις κοινές ιδιότητες (ομοιότητες), οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από διαφορές φύλου, φυλής, έθνους, γλώσσας, θρησκείας κ.λπ. Συνεπώς, κάθε άνθρωπος αποτελεί μια σύνθεση των κοινών ιδιοτήτων, οι οποίες συγκροτούν την οικουμενική ταυτότητά του, και των ιδιαιτέρων διαφορών, οι οποίες τον διαφοροποιούν από όλους τους άλλους ανθρώπους. Η ελευθερία, με την σειρά της, νοείται ως δυνατότητα δράσης κάθε ανθρώπου με σκοπό να ικανοποιήσει τις ανάγκες του, χωρίς κάποιος εσωτερικός ή εξωτερικός εξαναγκασμός να εμποδίζει την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Με την άσκηση της πρωτογενούς σ...
Digesta Iustiniani
Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού
Δεν υπάρχει περιγραφή
Dimitrakopoulou P., Papadopoulou B., Byzantium [London 2008], λήμμ. αρ. 89 (Jug with trefoil mouth; Arta, fourteenth century).
Ενότητα: Βιβλιογραφία για τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχαιολογία και τέχνη. Η ελληνική συμβολή
Δεν υπάρχει περιγραφή
Dimitrakopoulou P., Papadopoulou B., Byzantium [London 2008], λήμμ. αρ. 89 (Jug with trefoil mouth; Arta, fourteenth century).
Ενότητα: Βιβλιογραφία για τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχαιολογία και τέχνη. Η ελληνική συμβολή
Δεν υπάρχει περιγραφή
Dimitrios Chatziskos, Minister of Religious Affairs and Public Education
Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού
Δεν υπάρχει περιγραφή
Dimitrios Chatziskos, Minister of Religious Affairs and Public Education
Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού
Δεν υπάρχει περιγραφή
