Τεκμήρια από Όλα τα κέντρα
<< 10
10 >>
<< 10
10 >>
Σύνολο: 316214
Plain of Ephesus
Ενότητα: Sketches from the Journals of James Skene
Δεν υπάρχει περιγραφή
Plain of Marathon
Ενότητα: Sketches from the Journals of James Skene
Δεν υπάρχει περιγραφή
Plain of Marathon
Ενότητα: Sketches from the Journals of James Skene
Δεν υπάρχει περιγραφή
Plain of Marathon
Ενότητα: Sketches from the Journals of James Skene
Δεν υπάρχει περιγραφή
Plain of Marathon from the Pine forest of Souli
Ενότητα: Sketches from the Journals of James Skene
Δεν υπάρχει περιγραφή
Platea. Kitheron
Ενότητα: Sketches from the Journals of James Skene
Δεν υπάρχει περιγραφή
Plato Logographos: Defense of Socrates
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Έχει προ πολλού επισημανθεί ότι το προοίμιο του υπερασπιστικού λόγου του Πλάτωνος για τον Σωκράτη παρωδεί βασικά στοιχεία των δικανικών λόγων της Αθηναϊκής δημοκρατίας, και ότι ο συγκεκριμένος λόγος απηχεί συχνά την Υπέρ Παλαμήδους Απολογίαν του Γοργία. Υποστηρίζω ότι στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο μέρος του πλατωνικού λόγου είναι μία αριστουργηματική φανταστική υπεράσπιση του Σωκράτους, προορισμένη για ένα δημοκρατικό δικαστήριο, στο οποίο κατά την άποψη του Πλάτωνος δεν είναι απαραίτητο να ειπωθεί η αλήθεια. Έτσι, παραδείγματος χάριν, ο Πλάτων τροποποιεί το κατηγορητήριο ώστε να διατυπώνει κατηγορίες εναντίον του Σωκράτους που μπορούν εύκολα να καταρριφθούν· βάζει τον Μέλητο να ισχυρισθεί ότι ο Σωκράτης είναι άθεος, κάτι που επίσης δεν περιλαμβάνεται στο αρχικό κατηγορητήριο και το οποίο μπορεί εξίσου εύκολα να καταρριφθεί· επισημαίνει ότι οι μαθητές του Σωκράτη ακολουθούσαν απλώς τις μεθόδους αντίκρουσης επιχειρημάτων του δασκάλου τους και όχι την αντιδημοκρατική του διδασκαλία όπως έγραψε ο Ξενοφών. Η ακρίβεια του χρησμού που έλαβε ...
Plato and Aristotle on War and Peace
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Στη μελέτη αυτή διερευνώνται οι συνέπειες της κλασσικής θεωρίας σχετικά με τον πόλεμο και την ειρήνη, όπως αυτή απαντά στα έργα του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους. Οι Έλληνες φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με τις αιτίες του πολέμου και τις προϋποθέσεις της ειρήνης και επιχείρησαν να λύσουν τα σοβαρά προβλήματα που προκύπτουν από αυτές, καθώς τις θεωρούσαν ως τις περισσότερο σημαντικές αντιθετικές συνθήκες της μακροπολιτικής. Εδώ θα ερευνήσουμε τον τρόπο με τον οποίο οι δύο φιλόσοφοι εκθέτουν και εξηγούν την ύπαρξη οργανωμένης βίας σε μεγάλη κλίμακα, και τις σχετικές προτάσεις τους για την εγκαθίδρυση και διατήρηση ενός καλύτερου και ειρηνικότερου κόσμου. Παρότι οι ιδέες και η πρακτική των Ελλήνων πριν από εικοσιπέντε αιώνες υπήρξαν απλώς και μόνο ένα μεμονωμένο παράδειγμα στην παγκόσμια ιστορία, τα φιλοσοφικά τους οράματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως καθολικές αρχές και να συμβάλουν έτσι στην επίλυση σύγχρονων προβλημάτων....
Plato and Aristotle on the Soul
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Αναφορικά με την έννοια της ψυχής στον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη διαπιστώνουμε όχι μόνο θεμελιώδεις ομοιότητες αλλά και διαφορές. (I) Η βασική ομοιότητα είναι ότι η ψυχή είναι και για τους δύο φιλοσόφους πηγή ζωής. Ειδικότερα, στον Αριστοτέλη η ψυχή είναι αιτία ζωής (ως causa formalis, causa efficiens και causa finalis) μόνο του οργανικού σώματος. Τα σώματα που δεν είναι οργανικά, όπως λ.χ. τα ουράνια σώματα, δεν έχουν ψυχή. Με τον περιορισμό αυτό καταρρίπτεται ο ισχυρισμός ότι στον Αριστοτέλη όλα τα όντα εφόσον μετέχουν υπάρξεως έχουν ψυχή. Κατά συνέπεια δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κοσμική ψυχή στον Αριστοτέλη. Στον Πλάτωνα το γεγονός ότι η ψυχή είναι αιτία ζωής φαίνεται τόσο στο Φαίδωνα όσο και σε άλλους διάλογους. Στον Πλάτωνα όμως η ψυχή είναι βέβαια αιτία ζωής αλλά όχι μόνο του οργανικού σώματος. (Τίμαιος, Νόμοι, Φαίδων) (II) Συνεπώς, η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο φιλοσόφων σε ό,τι άφορα την ψυχή είναι ότι, για τον Αριστοτέλη, η ψυχή είναι η εντελέχεια του οργανικού σώματος και η αιτία ζωής μέσα σε αυτό. Για τον Πλάτωνα αντ...
Plato and Homer. The philosopher's Opinion of the great poet
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
Plato on what «being» is not
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Στο διάλογο Σοφιστής 243b24e θέτει ο Πλάτων τρία αινίγματα σχετικά με θεωρίες που αποφαίνονται για τον αριθμό των πραγμάτων που υπάρχουν. Οι περισσότεροι σχολιαστές του διαλόγου θεωρούν αυτά τα παράδοξα, όπως θα τα αποκαλώ, ως αναίρεση μόνο μερικών προγενέστερων θεωριών για το ον και τίποτε περισσότερο. Σύμφωνα μ΄ αυτή την άποψη τα παράδοξα θεωρούνται ότι έχουν μικρή συστηματική σημασία καθαυτά. Στο άρθρο αυτό υποστηρίζω την άποψη ότι περιέχουν τα παράδοξα κάποια σημαντικά διδάγματα για την ερμηνεία του θετικού λόγου για το ον του ίδιου του Πλάτωνος. Ιδιαίτερα προβάλλουν τη θέση ότι ο Σοφιστής προσφέρει μια έκθεση για το ον ως τυπική έννοια και όχι απλώς ως ένα ειδικό είδος ενός καθολικά περιεκτικού γενικού όρου. Η «στρατηγική» του άρθρου είναι απερίφραστη: Αν ο ίδιος διάλογος μας προσφέρει παράδοξα και μια θετική θεωρία του όντος, έχουμε τότε κάθε δικαίωμα να περιμένουμε να δώσει η θεωρία μια λύση στα παράδοξα. Αν λοιπόν τα παράδοξα τείνουν να πραγματεύονται το ον ως έννοια πρώτης τάξης, μπορεί κανείς να περιμένει λύση με τη μορφή μιας θ...
