La piété et la patience: une apologie de l' extériorité
Ενότητα:
Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Χρονολογία έκδοσης περιοδικού
2011
Περισσότερα...
Τύπος
Επετηρίδα
Συγγραφέας
Veto , M.
Περισσότερα...
Τίτλος άρθρου/ανακοίνωσης
La piété et la patience: une apologie de l' extériorité
Γλώσσα: Γαλλικά
Θεματική ενότητα άρθρου/ανακοίνωσης
Γενική Φιλοσοφία
Γλώσσα άρθρου
Γαλλικά
Ελληνικά - Νέα (1453-)
Περίληψη άρθρου
Η σύγχρονη φιλοσοφία από τον Κάντ και εφεξής αποτελεί εν πολλοίς στοχασμό και περισυλλογή για τον χρόνο. Ο χρόνος είναι η ουσία της ανθρώπινης υποκειμενικότητας, χάρη στον χρόνο ξεδιπλώνεται το εγώ και δημιουργεί ιστορία. Από την άλλη πλευρά, ο χώρος - στον βαθμό που συμβολίζει και αρθρώνει την εξωτερικότητα-αποτιμάται αρνητικά. Ωστόσο, αυτή η οπτική είναι μεροληπτική και ο χώρος πρέπει να αποκατασταθεί, και, μαζί με αυτόν, η εξωτερικότητα και το δοθέν. Αυτή η απολογητική επαναπροσέγγιση της εξωτερικότητας έχει δυο κύρια πεδία: το ένα αφορά στα πράγματα που υπάρχουν στη φύση, το άλλο στα ανθρώπινα όντα αυτού τού κόσμου. Η χρονο-κεντρική θέαση της σύγχρονης φιλοσοφίας εμπεριέχει την περιφρόνηση για τα πράγματα, για το δοθέν. Το δοθέν δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κάτι το οποίο πρέπει να διορθωθεί, ή να προστατευθεί: η αξία του υπολογίζεται με βάση τον κοινωνικό χρόνο που απαιτείται για την παραγωγή του ή για την αντικατάστασή του, δηλαδή όταν δεν έχει πλέον αυτό καθ΄ αυτό αξία. Μια παράλληλη οπτική κυριαρχεί στην αποτίμηση των ανθρώπινων όντων: αποκτούν νόημα εφόσον ενσωματώνονται στο δικό μας μεμονωμένο σύστημα χρονικότητας. Οι δύο αυτές συνέπειες της κυριαρχίας του χρόνου εναντίον του χώρου πρέπει να αναθεωρηθούν με την επανεξέταση της αντίληψής μας για την εξωτερικότητα. Τα εξωτερικά αντικείμενα που συγκροτούν το πεδίο του δοθέντος, πρέπει να γίνουν αντιληπτά ως έχοντα μια εντελώς ξεχωριστή οντολογική σύνθεση, η οποία τα καθιστά υπάρχοντα, υφιστάμενα καθ' εαυτά και ταυτοχρόνως συμμετέχοντα στη δική μας ύπαρξη και υπόσταση. Πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό: η απόσταση που μας χωρίζει από αυτά πρέπει να εννοηθεί ως το έδαφος της φροντίδας και, του σεβασμού που τους οφείλουμε. Μια ανάλογη αναγνώριση και αποδοχή της απόστασης από τα άλλα ανθρώπινα όντα θα σήμαινε ότι, αντί να τα κρίνουμε από την προοπτική της χρονικότητας μας, αναγνωρίζουμε σε αυτά μια δική τους, ξεχωριστή χρονικότητα. Η αναγνώριση αυτή προϋποθέτει καρτερική υπομονή. Ο σεβασμός και η καρτερικότητα είναι δύο ουσιώδεις αρετές, οι οποίες ευνοούνται από μια νέα ανάγνωση της εξωτερικότητας, συνιστούν δε την ηθική ερμηνεία της μεταφυσικής αποκατάστασης του χώρου.
Λέξεις -κλειδιά
Εξωτερικότητα
Απολογία
Καρτερικότητα
Σεβασμός
Creative Commons
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές - CC BY-NC-SA