ἀπογεματιˬανὸς

Ενότητα:

Διαλεκτικό υλικό των εκδεδομένων τόμων του Ιστορικού Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσης της Ακαδημίας Αθηνών

Λήμμα

ἀπογεματιˬανὸς

Τύπος

Λήμμα

Μέρος του λόγου

Επίθετο

Τυπολογία

ἀπογεματιˬανὸς ἐπίθ. Θήρ. Χίος κ.ἀ.-ΙΔραγούμ. Μαρτ. αἶμα 2 112 ἀπογεματιˬανὴ ἡ, Ἀθῆν. Σῦρ. κ.ἀ.

Ετυμολογία

᾿Εκ τοῦ οὐσ. ἀπόγεμα καὶ τῆς παραγωγικῆς καταλ. -ιˬανός.

Σημασιολογία

1) Ὁ τοῦ ἀπογεύματος ἢ ὁ γινόμενος κατὰ τὸ ἀπόγευμα Θήρ. Χίος κ.ἀ.-ΙΔραγουμ ἔνθ’ ἀν.: Ὕπνος ἀπογεματιανὸς Χίος Ἔξω ἀπὸ τὸ χωριˬὸ ὁ ἀπογεματιˬανὸς ἥλιος χάιˬδευε τὸ γρασίδι πλάγιˬα καὶ τὸ ἔκανε χαλὶ βελουδένιˬο ΙΔραγούμ. ἕνθ’ ἀν. Συνών. ἀπογεματινὸς Α1. 2) Τὸ θηλ. ὡς οὐσ., ἀπογευματινὴ συγκέντρωσις παρὰ φιλικῇ οἰκογενείᾳ, προεσπερὶς Ἀθῆν. Σῦρ. κ.ἀ.: ’Σ τοὶς ἀπογεματιˬανὲς παίζουν πιˬάνο καὶ χορεύουν Σῦρ. Συνών. ἀπογεματινὴ (ἰδ. ἀπογεματινὸς Β2).

Creative Commons

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές - CC BY-NC-SA

https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/