Ξεφύλλισμα pdfγλυκοτραγουδῶ
Ενότητα:
Διαλεκτικό υλικό των εκδεδομένων τόμων του Ιστορικού Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσης της Ακαδημίας Αθηνών
Λήμμα
γλυκοτραγουδῶ
Τύπος
Λήμμα
Μέρος του λόγου
Ρήμα
Τυπολογία
γλυκοτραγουδῶ Ἤπ. (Κόνιτσ. κ.ἀ.) Κρήτ. Μακεδ. (Καταφύγ.)-Μ.Λελέκ., Ἐπιδόρπ., 48 Γ. Σουρῆ, Ἅπαντ., 1.58 καὶ 176 Φ. Πανᾶ, Λυρικ., 175 καὶ 224 Ε. Στρατουδ., Κρητ. ᾿Εμπνεύσ., 23 Ε. Φραντζεσκ., Ἀριάδν., 91 -Λεξ. Βάιγ. Πρω. Δημητρ. γλυκοτραγουδάω Α. Βαλαωρίτ. Ἔργα, 1,96 Ι. Πολέμ., Χειμώνανθ., 204 -Λεξ. Πρω. γλυκουτραγ’δῶ Μακεδ. (Πεντάλοφ.) γλυκοτραγουδιˬῶ Ἤπ.(Κόνιτσ.) -Λεξ. Πρω. Δημητρ. γλυκοτραβουδῶ Α. Ρουμελ (Σωζόπ.) Μέσ. γλυκοτραγουδε͜ιέμαι Λεξ. Δημητρ. γλυκοτραγουδε͜ιοῦμαι Λεξ. Δημητρ.
Ετυμολογία
᾿Εκ τοῦ ἐπιρρ. γλυκὰ καὶ τοῦ ρ. τραγουδῶ. Ὁ τύπ. γλυκοτραγουδῶ καὶ εἰς Βλαχ. καὶ Σομ.
Σημασιολογία
1) ᾿Αμτβ., τραγουδῶ μελῳδικὰ ἔνθ’ ἀν. ᾊσμ.: Κορίτσ’ ἀγγελοκάμωτο κ’ ἐρωτοπληγωμένο ’ς τὸ παραθύρι τοῦ γιˬαλοῦ ἐγλυκοτραγουδοῦσε Ἤπ. Συχνοψιχάλιζε ὁ Θεός, κιˬ ὁ νιˬὸς γλυκοτραβούδα, ἐζούλεψεν ὁ Χάροντας καὶ πάγει νὰ τὸν πάρῃ Α. Ρουμελ. (Σωζόπ.) Κ’ ἐκεῖ ποὺ ᾿κά’dαν κ’ ἔφαινε κ᾿ ἐγλυκοτραβουδοῦσε αὐτόθ. Ἡ μιˬὰ λαλάει τὸν ταμπουρᾶ κ’ ἡ-γιˬ-ἄλλη τὸ μπουζούκι κ’ ἡ τρίτη-ν-ἡ μικρότερη παίζει μὲ τὸν ἀφέντη, παίζουντας καὶ διαβαίνουντας καὶ γλυκοτραγουδιˬοῦντας Ἤπ. (Κόνιτσ.) || Ποιήμ. Καὶ ᾿κε͜ιὸς τηράει τὸν οὐρανὸ καὶ γλυκοτραγουδάει Α. Βαλαωρ., Ἔργα 2,91. Τί θαυμαστὴ ἀφέλεια!... ἀπ’ τὸ ποτάμι βγαίνει ἐμπρὸς ’ς τὰ μάτιˬα τῶν ἀνδρῶν καὶ γλυκοτραγουδεῖ Γ. Σουρῆς, Ἅπαντ., 1.176. Νά ’χα, πουλλί, τὴ χάρη σου καὶ τὰ φτερά σου, χωρὶς νὰ ἔχανα στιγμή, ἀμέσως θὰ πετοῦσα καὶ ’ς τὸ παραθυράκι της θὰ γλυκοτραγουδοῦσα Ι. Πολέμ., ἔνθ’ ἀν., 204. ’Σ τὴ μέσ’ ἔβαλε βάσαρμο, ’ς τὸ γῦρο ἔβαλε μόσκο, νὰ τρῶμε καὶ νὰ πίνωμε, νὰ γλυκοτραγουδοῦμε Ε. Φραντζεσκ., ἔνθ’ ἀν. 2) Μετβ., ἐξυμνῶ τινα εἰς τραγούδια ἤ ποιήματα. Φ. Πανᾶς, ἔνθ’ ἀν., 224-Λεξ. Δημητρ. Πρω.: Γλυκοτραγούδησε τὴν πεθαμένη κόρη-τὴν ἀγάπη του Λεξ. Δημητρ. Γλυκοτραγουδήθηκε ἡ Παναγία-ὁ χαμὸς τῆς Πόλης-ἡ ἐμορφιˬὰ τῆς κόρης αὐτόθ. || Ποίημ. Ὅλα τοῦ κόσμου τὰ καλὰ νὰ γλυκοτραγουδήσῃς ἀφ᾿ οὗ ἐκείνην, Μοῦσα μου, ἐκείνην θὰ ὑμνήσῃς Φ. Πανᾶς, ἔνθ’ ἀν., 224.
Creative Commons
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές - CC BY-NC-SA
