Ξεφύλλισμα pdfἀφότε
Ενότητα:
Διαλεκτικό υλικό των εκδεδομένων τόμων του Ιστορικού Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσης της Ακαδημίας Αθηνών
Λήμμα
ἀφότε
Τύπος
Λήμμα
Μέρος του λόγου
Σύνδεσμος
Τυπολογία
ἀφότε σύνδ. πολλαχ. ἀφόντε Πελοπν. (Ἀνδρίτσ. Παππούλ.) κ.ἀ. ἀφόντες Ἰκαρ. Πελοπν. (Λακεδ.) κ.ἀ. ἀφόdες Θήρ. Κεφαλλ. Κρήτ. κ.ἀ. ἀφόντις Θρᾴκ. (Ἀδριανούπ.) ἀφούτα Πόντ. (Ἀμισ.) ’φότε Πόντ. (Κερασ.) κ.ἀ. ’φόντε Πελοπν. (Βούρβουρ. Κόκκιν. Μεσσ. Χατζ.) κ.ἀ. ’φόντες Πελοπν. (Ἀνδρίτσ. Παππούλ.) ’φοτὲς Καππ. ’φοντὲς Καππ. (Φάρασ.) ἀπότε Κύπρ. Νάξ. (Φιλότ.) Πελοπν. (Λακων.) κ.ἀ. ἀπότες Θήρ. (Οἴα) ἀπόντες Εὔβ. (Κάρυστ) Θήρ. (Οἴα) Μύκ. Πελοπν. (Μάν.) ἀπόdε Κρήτ. Νά . (Ἀπύρανθ.) ἀπόd’ες Ἄνδρ. Θήρ. Ζάκ. Κύθηρ. κ.ἀ. ἀbόdες Πελοπν. (Μάν.) ἀπόdεν Νάξ. (Ἀπύρανθ.) ἀπότενε Νάξ. (Ἀπύρανθ.) ἀπέντες Χίος (Πυργ.) ᾽πόντε Θρᾴκ. (Γέν.) Πελοπν. (Μάν.) ’πόντες Εὔβ (Αὐλωνάρ. Κονίστρ.) ’πόdες Θρᾴκ. (Σαρεκκλ.) Κύθηρ. ’ποντὲς Εὔβ. (Κύμ).
Ετυμολογία
Ὁ μεταγν. σύνδ. ἀφότε. Ὁ τύπ. ἀφούτα κατ᾽ ἐπίδρασιν τοῦ ἀφοῦ. Διὰ τοὺς μετὰ τοῦ π τὐπ. ἰδ. ἀφόταν.
Σημασιολογία
1) Ἀφ' οὗ χρόνου, ἀφότου πολλαχ. καὶ Πόντ. (Ἀμισ. Κερασ.): Ἀφότε ἔφυγε, δὲ μᾶς ἔγραψε. Ἀφότε ἦρθε, δὲν τὸν εἶδα πολλαχ. || ᾌσμ. Ἀφότε καὶ σ’ ἀγάπησα, εἶναι καιρὸς καὶ μῆνες κ’ ἐσάπη τὸ κορμάκι μου σὰν τὸ παννὶ ᾿ς τὲς δρίμες Ἤπ. Ὤχου, πουλλί μου ἀθάνατο, παντοτινή μου ἐλπίδα, ἀπόdες ἠχωρίσαμε, πλέο χαρὰ δὲν εἶδα! Θήρ. Ἀπόdε στάθην ὁ ’ρανὸς καὶ θεμελιώθην κόσμος, ὁ νεˬώτερος ἐγάπησεν ἕνα μικρὸ gοράσι Ἀπύρανθ. 2) Ὅταν πολλαχ. καὶ Καππ. (Φάρασ. κ.ἀ.) ᾿Φόντε ἤμουνα στρατιˬώτης, ἐδυστύχησε τὸ σπίτι μου Κόκκιν. ᾿Φότε ἔκλαιγαν, ἔρθεν ἐκεῖνος κ’ εἶδεν ἀτ’ς (ὅταν ἔκλαιγαν, ἦλθεν ἐκεῖνος καὶ τοὺς εἶδε) Κερασ. || Παροιμ. ’Ποντὲς ἔπρεπε νὰ βρέξῃ, δὲν ἔβρεχε, τὸ Μάι δροσολόγα (ἐπὶ τοῦ ἀκαίρως συμβαίνοντος) Κύμ. || ᾎσμ. Ἀπόντες γεννηθήκαμε, οἱ μοῖρες μᾶς μοιράσα, ἐσένα μένα δώκανε κ’ ἐμένα εἰς ἐσένα Μύκ. 3) Εὐθὺς ὡς Κύθηρ.: Ἀπόdες τ᾽ ἄκουσα, τὸ κατάλαβα. Πβ. ἀφόταν.
Creative Commons
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές - CC BY-NC-SA
