Ψηφιακό Αποθετήριο Ακαδημίας Αθηνών

Composition regrarding the issues in Karlovasi and Marathokampos

Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού

Δεν υπάρχει περιγραφή

Concepts et symboles du XVIIIe siècle européen: le cas de la Grèce

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"

Στην ανακοίνωση αυτή εξετάζεται η συμβολική χρήση δύο ζευγών εννοιών, των εννοιών φώτα - σκότος και φύση - πολιτισμός, σε ελληνικά φιλοσοφικά κείμενα της καμπής του 18ου αιώνα. Εκείνο που μπορεί κανείς να παρατηρήσει, είναι ότι η χρήση των αντιθετικών αυτών εννοιών καθορίζεται κυρίως από τη σχέση ανάμεσα στην πνευματική αναγέννηση του γένους και την προσπάθεια πολιτικής ανεξαρτησίας. Για τον λόγο αυτό, η αντίθεση φύση - πολιτισμός δεν μπορεί να ξεπερασθεί εξαιτίας της τάσης του ελληνισμού προς την τελειοποίηση (perfectibilité), προϊόν του Διαφωτισμού, που διατηρήθηκε σ' ολόκληρον τον επόμενο αιώνα....

Concreteness, abstraction and the notion of leap Kierkegaard

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"

Δεν υπάρχει περιγραφή

Coneillon προς Άγνωστο

Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού

Δεν υπάρχει περιγραφή

Coneillon προς Ιωάννη Κωλέττη

Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού

Δεν υπάρχει περιγραφή

Conflit et amour dans la reconnaissance d' autrui

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"

Δύο φαινομενολογικές αναλύσεις, αντίθετες η μια στην άλλη, επιχειρούν να δώσουν μια απάντηση στο πρόβλημα της αναγνώρισης του άλλου. Η μια, εκείνη του Hegel, αποδίδει καθοριστικό ρόλο στην έννοια της σύγκρουσης. η άλλη, του Emmanuel Lévinas, θέτει σαν βάση κάθε σχέσης την αγάπη για τον άλλο. Η εγελιανή θέση μπορεί να συνοψιστεί στην άποψη ότι μόνο με τη σύγκρουση μπορεί να επιτευχθεί η αναγνώριση του άλλου. Και η σύγκρουση αυτή, έτσι όπως παρουσιάζεται στη σχέση κυρίου-σκλάβου, αποτελεί την πραγμάτωση της ιδέας του πνεύματος. Η συνείδηση δεν μπορεί ν΄ αποκτήσει συνείδηση του εαυτού της παρά μόνο αν αυτο-αναγνωριστεί στον άλλο κι αν κάνει τον άλλο να την αναγνωρίσει. Με το πνεύμα, το Εγώ, που είναι η έλλογη υποκειμενικότητα πραγματωμένη στη γνώση, γίνεται Εμείς. Αφήνουμε έτσι την αφηρημένη καθολικότητα για να εισέλθουμε στην περιοχή της δι-υποκειμενικότητας, όπου ο άνθρωπος δημιουργεί τον κόσμο και την ιστορία, για να την ξεπεράσει με την τέχνη, τη θρησκεία και τη φιλοσοφία. Η αληθινή αναγνώριση του άλλου προϋποθέτει λοιπόν τη σύγκρουση ...

Considerazioni sulla problematicità della nozione filosofica di stile

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"

Το παρόν άρθρο προσδοκά να προσδώσει έναν νέο, ακριβή και συγκεκριμένο ορισμό στην έννοια του «ύφους», ώστε να αποφευχθούν παράλογα συμπεράσματα ή και απλώς γενικά, ενώ ταυτοχρόνως επιθυμεί να την παρουσιάσει αρκετά διευρυμένη ώστε να αιτιολογείται η εφαρμογή της σε διάφορα πεδία. Η ανάλυση έχει ως έναυσμα την θέση που διατυπώθηκε από τον Manfred Frank, του οποίου η περί ύφους αντίληψη οδηγείται εις το να το παρουσιάζει, με τόνους σχεδόν μυστικιστικούς, ως φαινόμενο καθαρά προσωπικό. Εάν ληφθούν υπόψιν κάποιες απόψεις του Wittgenstein και του Habermas επί του θέματος, εύκολα γίνεται αντιληπτός ο τρόπος με τον οποίο είναι δυνατόν να υπερνικηθεί η παράλογη και, στο βάθος, εγω-μονιστική θέση του Frank. Μεταγενέστερες ενδείξεις προέρχονται από την ανάλυση της στωικής έννοιας της παρέμφασης και από τις σελίδες που ο Goodman αφιερώνει στο «ύφος», στο έργο του Ways of Worldmaking. Αυτού του είδους οι ενδείξεις αποδεικνύουν ότι είναι δυνατόν να χαραχθεί τρίτη οδός ανάμεσα σε μια περιγραφή του ύφους ως προσωπικής και ανεπανάληπτης εκτέλεσης και, ω...