Ψηφιακό Αποθετήριο Ακαδημίας Αθηνών

Δημοσιεύεται υπό χρονολ. 22 Σ/βρίου 1818, εν Κων/πόλει, όρκος υπογραφόμενος υπό των Φιλικών Αθανασίου Τσακάλωφ, Παναγ. Σέκερη, Παναγ. Α. Αναγνωστοπούλου, Εμμανουήλ Ξάνθου συμφώνως προς τον οποίον χωριζόμενοι ούτοι ίνα έκαστος δράση ιδία υπέρ του έργου της Εταιρείας ομνύουσιν ότι θέλουσιν αφοσιωθή εις το έργον αυτής, ότι τας πράξις των θέλουν ανακοινώνει αναμεταξύ των, ότι ουδείς θέλει φανερώνει την κινητικήν αρχήν ούτε τον εαυτόν του ως κινούντα ούτε θέλει συνάψει συνθήκην μετ΄ αλλοεθνών ή θέλει κινήσει τινά εις αποστασίαν άνευ της γνώμης και των λοιπών.

Αναγνωστόπουλος , Παναγιώτης

Ενότητα: Προσωπογραφικό και τοπωνυμικό αρχείο (15ος-19ος αι.)

Δεν υπάρχει περιγραφή

Αναγνωστόπουλος προς Δημήτριο Χατζίσκο

Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού

Δεν υπάρχει περιγραφή

Αναγνωστόπουλος προς Καλαμάρα Τσουκαλάς

Ενότητα: Ελληνική Επανάσταση και Συγκρότηση του Ελληνικού Κράτους. Ψηφιοποιημένες συλλογές του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού

Δεν υπάρχει περιγραφή

Αναγνώσεις του έργου του Bergson από τον Merleau - Ponty

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"

Au début de sa carrière philosophique Merleau-Ponty s΄avère aussi critique face à la pensée de Bergson que la plupart des philosophes français et anglosaxons de cette époque, tels Russell et Sartre. Le rôle central que les penseurs phénoménologues et existentialistes accordent au sujet suffisait pour les rendre sceptiques envers une philosophie qui considérait la conscience comme un «large courant sans individualité» et comme un «facteur cosmologique». L΄influence de Bergson est pourtant claire, bien qu΄inavouée, sur la Structure du comportement, et l΄attitude de Merleau-Ponty s΄assouplit au fil du temps. Dans cet article j΄ai essayé de montrer, à travers des convergences et des divergences, la sympathie croissante et l΄approfondissement de l΄approche de Bergson par Merleau- Ponty, pendant l΄élargissement graduel de sa propre philosophie, de l΄étude de la conscience vers celle de l΄Être.