Τεκμήρια από Όλα τα κέντρα
<< 10
10 >>
<< 10
10 >>
Σύνολο: 316214
La dualité de l΄âme dans la Timee
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Εξετάζεται, σε αυτό το κείμενο, η δυαδικότητα της ψυχής στον πλατωνικό Τίμαιο και στην Ανθρωπολογία από πραγματολογικής απόψεως του Κάντ. Στον Πλάτωνα, είτε παρουσιάζεται κάτω από ένα οντολογικό πρίσμα, όπου και εντάσσεται στη δημιουργία του σύμπαντος, είτε κάτω από ένα ψυχολογικό-ανθρωπολογικό, όπου και εντάσσεται στο ανθρώπινο σώμα, διαθέτοντας δε διάφορες λειτουργίες και δυσλειτουργίες. Στον Κάντ, η ψυχή που συντονίζει τις γνωστικές δυνάμεις μπορεί να ειδωθεί ως ένα είδος προέκτασης της οντολογικής πλατωνικής ψυχής. Όσον αφορά την ψυχολογική-ανθρωπολογική ψυχή, παρουσιάζει, υπό την ιδιότητα της αισθητηριακής και λογιστικής δυνάμεως, ορισμένες λειτουργίες και δυσλειτουργίες, τις οποίες ο Πλάτων του Τιμαίου αποδίδει στην ίδια δύναμη. Ταυτοχρόνως, όμως, της αποδίδει και ένα μεγαλύτερο πεδίο, απότοκο της πολλαπλότητας των σχέσεων που πιθανόν διέπουν τις δυνάμεις του γνωρίζειν....
La fidélité de la volonté. Horizon du repentir et du pardon
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Ο Nietzsche αντέταξε τη μεταμέλεια στην υπόσχεση: η μια δηλωτική της υπεροχής της βουλήσεως μας, η άλλη δηλωτική της αδυναμίας επιστροφής προς ένα παρελθόν του οποίου η βούληση έχει για πάντα διαχωριστεί. Στην πραγματικότητα, η μεταμέλεια δεν έχει έννοια παρά μόνο δια της αντίληψης της βουλήσεως που αναδεικνύει μια αδιάλειπτη συνέχεια μεταξύ του παρελθόντος της και του παρόντος. Η μεταμέλεια δεν πρέπει να άφορα μια προσωπική βούληση, την ένοχη πρόθεση, αποκομμένη από το υποκείμενο, που θα περίμενε κανείς να αντικατασταθεί από μιαν άλλη βούληση, τη διορθωτική. Οι ηθικές πράξεις δεν είναι πράγματα, δηλαδή υλικά γεγονότα, αλλά στιγμές αδιαίρετης ηθικής βουλήσεως. Κατά τη μεταμέλεια επιθυμούμε να απαλλαγούμε από το λάθος του παρελθόντος, όμως θα πρέπει πρωτίστως να αναλάβουμε την ευθύνη του. Χωρίς αμφιβολία δεν πρόκειται να επαναλάβουμε την πράξη του παρελθόντος ή να εκφράσουμε για μια ακόμη φορά την έκνομη μας πρόθεση. Όμως, πως θα ήταν δυνατόν να λύσουμε τον δεσμό με την πράξη του παρελθόντος εάν αυτή δεν παρουσιαζόταν κατά τρόπο απόλυτα αλη...
La kairicité de l' action chez Maurice Blondel
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Ο Maurice Blondel θέτει (προ του γράμματος) το πρόβλημα της καιρικότητος της πράξεως τονίζοντας διαδοχικά (α) την κατάσταση της ως προϊόντος και ως δημιουργίας της προθετικότητος της συνειδήσεως· (β) το τέλος της που απορρέει από τον δυναμισμό της και που πραγματώνεται στον ίδιο τον σκοπό της· (γ) τον χαρακτήρα της που συνίσταται στο να της επιτρέπει ν΄ αναδομεί φυσικές δομές προς τις οποίες η ίδια προσβλέπει, ώστε να τις καταστήσει σύμφωνες μ΄ εκείνες που η προθετικότης της συνειδήσεως προ¬τείνει στην πραξιακή ενέργεια· (δ) τον περιορισμό που ο χαρακτήρας αυτός επιφέρει στις διάφορες ροπές, σχεδόν αυτομάτως, επί εξαιρετικά εμφανών διαδικασιών (ε) τέλος, το αναγκαίο της εκδηλώσεώς της «την κατάλληλη στιγμή», δηλαδή ούτε πολύ ενωρίς ούτε πολύ αργά σε σχέση προς τον σκοπό που της έχει ορισθή, και δίχως το οποίο η εκδήλωση αυτή κινδυνεύει να παραμείνει αναποτελεσματική. Υπό τις συνθήκες αυτές, η καιρικότης της πράξεως στο πλαίσιο της καθόλου καιρικότητος, εννοούμενης ως ουσιαστικής ποιότητος της πράξεως, εντάσσεται στους κόλπους της σύγχρονης...
La liberté, immanence de la transcendance
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
La mecanique quantique est-elle une theorie complete
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Το κύριο ερώτημα της παρούσας εργασίας αφορά την πληρότητα της κβαντικής μηχανικής. Το βασικό ερώτημα, καθώς και τα επιστημολογικά προβλήματα που συνδέονται μ' αυτό, διερευνούνται μέσα από την ανάλυση της λογικής δομής της θεωρίας. Για το σκοπό αυτό εισάγονται στην αρχή ορισμένες βασικές έννοιες του προτασιακού λογισμού και ιδιαίτερα η έννοια του πλέγματος και του προτασιακού συστήματος. Πριν από τη μελέτη των κβαντικών συστημάτων αναλύεται η δομή των προτάσεων που αφορούν κλασικά φυσικά συστήματα. Η δομή Boole, που χαρακτηρίζει το πλέγμα των προτάσεων που αφορούν αυτά τα συστήματα, αντιστοιχεί στην παραδοχή ότι κατά τη μέτρηση δεν μεταβάλλεται η ταυ¬τότητα του συστήματος. Η ισχύς της κλασικής λογικής είναι συνεπώς αυτονόητη γι' αυτά τα συστήματα. Αντίστοιχα, η παραδοχή ότι η μέτρηση δεν διαταράσσει το φυσικό σύστημα, συνεπάγεται τη συμβατότητα όλων των παραμέτρων που το χαρακτηρίζουν, άρα τη δυνατότητα με ταυτόχρονη ή διαδοχική μέτρηση όλων των παραμέτρων που καθορίζουν μια κατάσταση. Έτσι θεμελιώνεται η δυνατότητα για πλήρη γνώση της κα...
La menace des idéologies et du mysticisme en face de la véritable métaphysique
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Είναι γεγονός ότι η Φιλοσοφία και κυρίως η Μεταφυσική συχνά υποβιβάσθηκαν σε ιδεολογίες, όπως στις περιπτώσεις του Νεοπλατωνισμού, του Θετικισμου, του Μαρξισμού – Λενινισμού και άλλων, και ότι η αυθεντική Μυστική Φιλοσοφία παρεξέκλινε σ’ ένα κακής ποιότητος μυστικισμό. Έργο της Φιλοσοφίας είναι η κριτική των ιδεολογιών και η διάκριση της γνήσιας Μυστικής από τον Μυστικισμό. Η ομιλία, η οποία έγινε στην «Αρχαιολογική Εταιρεία Αθηνών» στης 27.3.1979, έχει τους ακόλουθους στόχους: Να δείξη ποια πρέπει να είναι η δυνατή σύλληψη εκείνης της σύγχρονης Μεταφυσικής, που δεν θα υποχωρή στην εναντίον της κριτική του 19ου αιώνος. Να ορίση την αληθινή Μυστική Φιλοσοφία. Ακόμη η ομιλία αιτιολογεί την απόρριψη των ιδεολογιών και του μυστικισμού. Συγκρίνει τα αρνητικά στοιχεία της εποχής μας με εκείνα της Αναγεννήσεως και του Υστέρου Ελληνισμού. Η αφετηρία για την αναμόρφωση μιας ορθής φιλοσοφικής στάσης απέναντι στην απειλή, που διαβλέπει το κριτικό μας μάτι, θα αναζητηθή στο παράδειγμα του Πλάτωνος....
La metonymie litteraire. Representations de l espace economique dans la litterature grecque XIX-XX siecles
Ενότητα: Άρθρα του Περιοδικού Νεοελληνικά Ιστορικά του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών
3
La morale de Démocrite est-elle une morale du kairos?
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Όσον η έννοια του χρόνου, στην προσωκρατική φιλοσοφία έχει αποτελέσει αντικείμενο συστηματικής μελέτης εκ μέρους των νεωτέρων, τόσον η έννοια του καιρού, κατά την ίδια περίοδο, συναφής, αλλά και αντίθετη προς εκείνην, έχει, ως τώρα, παραμείνει σχετικώς αδιερεύνητη. Γενικώς, ο χρόνος νοείται ως μια αέναος, αν και όχι αναγκαστικώς συνεχής, κίνηση που οδηγεί από το παρωχημένο στο επερχόμενο διά μέσου του βιουμένου παρόντος, ως ένα περιέχον του κόσμου, αλλά και ως ένα μέτρον με το οποίον ο κόσμος συλλαμβάνεται από την συνείδηση. Αντιθέτως, και μέσα στην ίδια τάξη ιδεών, ο καιρός νοείται ως μια στιγμιαία στάση ή μάλλον ως μια ζώνη ασυνέχειας εντός του γίγνεσθαι, όπου το ελάχιστον συναντά το βέλτιστον, και η οποία λειτουργεί ως μέτρον με το οποίον η συνείδηση επενεργεί επί του κόσμου ή, καλύτερα, κατά το οποίον ή πράξις αποκτά νόημα. Η αντίληψις αυτή περί του καιρού είναι ήδη διάχυτη στην προδημοκρίτειον φιλοσοφικήν διανόησιν, εμπεδώνεται όμως με τον στοχασμό του Δημοκρίτου. Ιδιαίτερα, η έννοια του καιρού αποβαίνει, με τον Δημόκριτον, όρος αναφο...
La musique des Sphères chez les Byzantins
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
La naissance de l' altruisme chez les Anciens
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Σε αυτή τη μελέτη έχουμε σκοπό να διερευνήσουμε τις διάφορες μορφές με τις όποιες παρουσιάσθηκε ο αλτρουισμός κατά τη γέννησή του στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα, θα προσπαθήσουμε να τον μελετήσουμε υπό το φως του τραγικού πάθους στον Ευριπίδη. Εν συνεχεία, θα εξετάσουμε τον αλτρουισμό εντός του πλαισίου του αρχαίου κοσμοπολιτισμού και θα ολοκληρώσουμε την έρευνά μας με την εξεύρεση των ρωμαϊκών ριζών του αλτρουισμού, κατά κύριο λόγο στον Κικέρωνα και στον Σενέκα. Το ερώτημα το όποιο τίθεται είναι κατά πόσον δύναται να εμφανισθεί ο αλτρουισμός δίχως τον ανθρωπισμό, από τη στιγμή που και τα δύο ρεύματα μοιράζονται κοινές αξίες....
La notion d' Espace Cosmique et des origines de l' Univers
Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Η έννοια του κοσμικού χώρου δεν είναι ανάλογη με την έννοια του γεωμετρικού χώρου ο οποίος είναι καθαρά διανοητικός, ούτε με εκείνη του ζώντος χώρου που είναι καθαρά αντιληπτικός. Πρόκειται για ένα χώρο που υπερβαίνει τα μέτρα του ανθρώπου και ο οποίος ελκύει τον άνθρωπο, χωρίς όμως αυτός να μπορεί να τον ενατενίσει, να κινηθεί μέσα σ΄ αυτόν ή να καταμετρήσει τα όριά του. Το ερώτημα που εμπεριέχεται στην έννοια του κοσμικού χώρου άφορα στην καταγωγή του αστρικού κόσμου. Η μη καταμετρήσιμη απειρότητα του κοσμικού χώρου μας θέτει το ερώτημα: είναι ο κοσμικός χώρος κάτι το δημιουργημένο ή όχι; Αναλογίζεται κανείς εδώ τις αρχικές παραστάσεις περί κατασκευής του κόσμου (με βάση ένα τεχνικό πρότυπο), περί βαθμιαίας ελάττωσης της αρχής σε μια πολλαπλότητα που φθάνει ως την ύλη (όπως συμβαίνει στον Πλωτίνο) το χριστιανικό πρότυπο περί της δημιουργίας εκ του μηδενός δεν είναι επίσης περισσότερο ικανοποιητικό. Στην πραγματικότητα, η δημιουργία δεν μπορεί να συλληφθεί παρά ως πορεία και όχι ως αιφνίδια λάμψη, παρά ως εξωτερίκευση του θεού, η οποία τα...
