Τεκμήρια από Κέντρον Ερεύνης Ελληνικής Φιλοσοφίας

<< 10 10 >>

Σύνολο: 4244

«La Philosophie au sens cosmopolite». Le XIe Congrès International Kant (Pise, 22-26 mai 2010)

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή

«Le milieu et la ronde». Contribution à l' étude des représentations géométriques et politiques du cercle et de l' harmonie chez Homère, les Pythagoriciens, Platon et Euclide

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Οι αρχαίες αναπαραστάσεις του κύκλου μπορούν να εξεταστούν και υπό το πρίσμα μιας νέας προοπτικής, και κυρίως της σύγκρισης μεταξύ Ομήρου και Ευκλείδη. Αντιπροσωπεύοντας ο καθένας δύο περιόδους της Ελληνικής γλώσσας, οι συγγραφείς αυτοί θα μας επιτρέψουν να ανιχνεύσουμε τους «τρόπους των Ελλήνων», που συνδέουν τη γεωμετρία, τις τέχνες και τεχνικές και την πολιτική, να στοχάζονται γύρω από τον κύκλο, τον γύρο και τον διαβήτη, όπως επίσης και για το κέντρο, το μέσον και τη στεφάνη του τροχού, ούτως ώστε να φανερώσουμε τη θεμελιώδη διάκριση μεταξύ της αρμονίας σε σχέση με ένα «κέντρο» και της αρμονίας «της περιφέρειας» και των ανθρωπολογικών και γνωσιακών συνεπειών τους. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στους Πυθαγορείους και τον Ευκλείδη, όπου η αρμονία θεμελιώνεται πάνω στη συμμετρία που εξασφαλίζει την ισότητα των διαφόρων πραγμάτων, εξηγώντας τον κοινό τους λόγο, στον Όμηρο, ο αρμονικός δεσμός παρουσιάζεται ποικίλος και έχει ως στόχο να διασώσει τη δυσανάλογη πολλαπλότητα: η αρμονία του κύκλου δεν επισυμβαίνει, συνεπώς, λόγω της ισότητας των...

«Liberté» moderne et «Vertu» antique: Benjamin Constant et la théorisation de la délimitation entre privé et public

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Η ανάγκη διαχωρισμού της ιδιωτικής σφαίρας από τη δημόσια εγγράφεται στο πλαίσιο της συνέχισης των ιδεολογικών συζητήσεων που γεννήθηκαν μετά τη Γαλλική Επανάσταση και τον Διαφωτισμό· αυτή συνιστά ένα από τα θεμέλια του φιλελεύθερου στοχασμού, που θεωρητικοποιείται στην αρχή του 19ου αιώνα με το έργο Considérations sur la Révolution française της Madame de Staël (1818), και στη συνέχεια από τον Benjamin Constant το 1819, όπως προκύπτει από τη διάλεξή του με τίτλο De la Liberté des Anciens comparé à celles des Modernes. Ο ορισμός μιας «ελευθερίας» που προστατεύει τους ανθρώπους καταγγέλλει τις ακρότητες της περιόδου της Τρομοκρατίας που διεπράχθησαν στο όνομα των δημοκρατικών αρχών και μιας «αρετής» εμφορούμενης από τα ιδανικά της Αρχαιότητας. Ο Benjamin Constant παίρνει θέση υπέρ μιας ιστορικής οπτικής θεσμών και πολιτικής πρακτικής· ξεκινώντας από τη διαπίστωση ότι ο κόσμος των συγχρόνων δεν έχει πλέον πολλά κοινά με την αρχαία Σπάρτη ή τη Ρωμαϊκή δημοκρατία, δείχνει ότι το αρχαίο πρότυπο που βασίζεται στη γενεσιουργό αρχή της «αρετής» δε...

«Ώσπερ σάρμα εική κεχυμένων, ο κάλλιστος χρόνος»

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Η παρούσα εργασία είναι μια απόπειρα φιλοσοφικής προσέγγισης του ηρακλείτειου αποσπάσματος 124, με τη βοήθεια που μας προσφέρουν και τα υπόλοιπα αποσπάσματα του φιλοσόφου, από τα οποία έχουμε κάνει μια ενδεικτική επιλογή. Σε αυτό το απόσπασμα υπάρχει μια κυριαρχική αντίθεση: το κόσμημα του κόσμου, από τη μια, και ένας σωρός από σκουπίδια χυμένα στην τύχη, από την άλλη. Οι αντιθετικές αυτές ποιότητες, σύμφωνα με τη δική μας ερμηνεία, συναντιούνται σε έναν ορισμένο χρόνο: αυτόν της αρχής, τη στιγμή δηλαδή κατά την οποία η σημασιακή α-λογία μεταβάλλεται, με την επενέργεια του Λόγου, σε συγκροτημένο νόημα. Αυτή η έγ-χρονη τάξη υποστηρίζει την τάξη της ύπαρξης στο πλαίσιο μιας κυκλικής χρονικής προοπτικής. Ο σωρός από τα σκουπίδια δεν χρειάζεται παρά την παρουσία του Λόγου, για να μεταβληθεί σε κόσμο. Και ο κόσμος έχει ανάγκη από το καταγωγικό Χάος για να υπάρξει· από αυτό πηγάζει και σε αυτό αιώνια εκβάλλει. Έτσι, ο ουσιαστικός προκαθορισμός (η αναγκαστική λογικότητα του είναι που το διαφοροποιεί από τη σημασιακή αλογία του μη είναι) υπερβαίν...

«Δευκαλίων». Τρίμηνη έκδοση για τις επιστήμες του ανθρώπου, Αθήνα 1(1970)-2(1971)

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή

«Ζητήματα διαλεκτικής» και η διεύρυνση του ορθολογισμού

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Im Rahmen der Analyse der Essays Zetemata von Dialektik von Sokratis Delivoyatzis wird das Problem der Erweiterung der dialektischen Problematik in der Richtung auf das Rationale dargestellt werden. Grundlegend in dieser Hinsicht ist die Unterscheidung von S. Delivoyatzis zwischen einer negativen Reaktivierung der Dialektik (Aristoteles, Descartes, Kant) und einer positiven (Herakleitos, Hegel, Marx), die auf eine Dialektik der Dialektik hinausläuft, so wie die Philosophie von Merleau-Ponty zu einer phänomenologischen Analyse der Phänomenologie tendiert. Hier können wir den grossen Unterschied, der zwischen dem modernen und dem älteren Rationalismus existiert, feststellen. Es wird in diesem Zusammenhang auf die Kommunikationslosigkeit, die in der heutigen Philosophie zwischen den verschiedenen philosophischen Strömungen herrscht, besonders zwischen der der analytischen Philosophie und allen jenen Denkrichtungen, die eine dialektische Fragestellung implizieren, hingewiesen. Insofern ist vom besonderen Interesse, dass eine Erweiterung der di...

«Λέγειν – Ειδέναι» στον Ξενοφάνη και Παρμενίδη

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Quelle est cette singulière puissance du langage qu΄on reconnaît comme étant l΄apanage des Grecs? Il nous a semblé intéressant de tenter une réponse en interrogeant deux penseurs archaïques (dans le sens ou «archaïque» veut dire «plus près des origines»), Xénophane et Parménide qui, à l΄époque où les récitations publiques forment une «véritable institution» et où se constitue en Grèce la culture philosophique, ne se taisent pas sur le language, comme l΄ont fait les premiers physiologues. Xénophane, le premier à parler de manière personnelle, est aussi le premier à citer les verbes λέγειν et ειδέναι. Chez Parménide les mots du langage (λέγειν-λόγος) n΄ont pas une importante fréquence citationnelle: on n΄oublie pas qu΄on traite des penseurs qui vivent à l΄époque où n΄est pas encore effectuée la technicisation de la langue. Dans le vocabulaire de la sagesse héraclitéenne le terme de logos fait sa carrière philosophique, pris dans sa double acception: logos éternel et discours où il se dit, distingué de la parole individuelle de la foule qui i...

«Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος»

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή

À propos de l' «astrophysique» kantienne

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή

Échéance nécessaire ou opportune?

Ενότητα: Άρθρα του περιοδικού "Φιλοσοφία"
Δεν υπάρχει περιγραφή
<< 10 10 >>